ΑΦΥΠΝΙΣΗ.....(???)

(πηγη:http://www.boredpanda.com/animal-children-photography-elena-shumilova/)

Θέλω να τρέξω.....
                              .......με τα χέρια ανοιχτά!
 Θέλω να φύγω.......
                              .......να φύγω μακριά!
 Θέλω να πετάξω...... 
                              .......σαν πουλί ψηλά!
 Θέλω να ξεχάσω.......
                               .......τα πάντα μια φορά!
 Θέλω να γιορτάσω.......
                                 .........να γιορτάσω, όπως θέλω εγώ!
 Θέλω να κλάψω........
                                 .........μέχρι να εξαϋλωθώ!
 Θέλω να πεθάνω..........
                                  .......μπας και ξαναγεννηθώ.......

                  (πηγη:http://www.boredpanda.com/animal-children-photography-elena-shumilova/)


 Εμπιστέψου τα μάτια της ψυχής σου.......
 Εμπιστέψου την διαίσθησή σου.......
 Εμπιστέψου όταν σε προδίδουν όλες σου οι αισθήσεις........
 Εμπιστέψου την γαλήνη που υπάρχει στο "μάτι" ενός                   τυφώνα............
 Εμπιστέψου και αφέσου.........
 Εμπιστέψου και απαρνήσου........
 Εμπιστέψου με!!!!!
  Αποδέξου με!!!!!

 Σκέψου πριν ανοίξεις τα μάτια σου.....
 Σκέψου πριν ανοίξεις το στόμα σου........
 Σκέψου πριν ανοίξεις την αγκαλιά σου....
 Σκέψου πριν ανοίξεις την καρδιά  σου.......
 Σκέψου πριν χαραμίσεις κομμάτι της ψυχής σου.....
 Σκέψου πριν ακούσεις το ρήγμα της να μεγαλώνει......
 Σκέψου πριν σιχαθείς τον κόσμον όλο...... 
 Σκέψου πριν μισήσεις τον εαυτόν σου......
 Σκέψου...............

Μετά από μια πολύ δύσκολη μέρα, κι αφού "γεννήθηκαν" τα παραπάνω, θα σας αφήσω με την υπέροχα τρυφερή μουσική ενός αγαπημένου μου συνθέτη!
 Αν έχετε λίιιγο χρόνο από την πολυάσχολη ζωή σας, κοντοσταθείτε μια στιγμή και αφιερώστε λίγα μόνο λεπτά για να απολαύσουν οι αισθήσεις  σας  την ομορφιά που μας προσφέρει η φύση και ο Θεός...! 
Εκεί που πάντα επιστρέφουμε όταν οι όμοιοι του είδους μας κακοποιήσουν την ψυχή μας...... 
 Σαν μια βόλτα σε ένα μικρό δάσος μια βροχερή μέρα....
Με την όσφρηση  παραδομένη στις μυρωδιές της γης και των φυτών... 
Με την αφή  να δέχεται εκστατική τα χιλιάδες δάκρυα που τρέχουν από ψηλά για όλη αυτή την "ελευθερία"-ασυδοσία και την  καταστρατήγηση της ελεύθερης βούλησης....
 Όμως η σιωπή δεν είναι αδυναμία!!!!!
 Απλά κάποιοι δεν θα το καταλάβουν ποτέ τελικά.....

Ας καλοξημερώσουμε.....
Ας καλονυχτώσουμε.....

Μικρό Βαϊλί...



(υ.γ. Λα3 μου, σε ευχαριστώ για σήμερα.... Ήσουν τη σωστή στιγμή στο σωστό σημείο....
 Κι εκείνη η αγκαλιά, η σιωπηλή, ήταν εκατομμύρια λέξεις που δεν θα πούμε ποτέ, καλή μου.... Άλλωστε μετά από 33 περίπου χρόνια γνωριμίας-φιλίας, κάποιες φορές τα λόγια είναι περιττά! Σε φιλώ...)

ΣΑΝ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΓΛΥΚΙΑ....

Καλησπέρα αγαπημένοι μου....

 Απόψε η μεγάλη μου κόρη με παρακάλεσε...

"Μαμά, βάλε μου, σε παρακαλώ το τανγκό της Νεφέλης!"

 Το άκουσε 6 φορές συνεχόμενα και το τραγουδούσε δυνατά.. 

 Νιώθετε την μελωδική φωνή της Χαρούλας Αλεξίου 

να κινείται απαλά σαν  ένα  διάφανο φουλάρι,

 που το ταχταρίζει και το ζαλίζει ο άνεμος στην ερωτευμένη αγκαλιά του,

 ανάμεσα στα ξανθά στάχυα  κάποιο καλοκαίρι μαγικό........

Σας αφήνω να το απολαύσετε!

 Δεν σας ξεχνώ.... Κάπου εδώ είμαι κι εγώ,

 πότε να κρύβομαι, πότε να εμφανίζομαι 

σαν το χρυσό φουλάρι που πειράζανε δυο μικροί αγγέλοι......

Σας φιλώ απαλά......

Καλή σας μέρα......    Καλή σας νύχτα.........  

                                                          

                         

               

                                               Μικρό Βαϊλί...

(υ.γ. ελπίζω να μου είστε όλοι καλά....)

ΠΡΟΣΜΟΝΗ.......

Μέσα στην καρδιά του χειμώνα αποφασίζεις να σκάσεις μύτη!
Δεν μπορείς να κρατηθείς άλλο!!! " Έτσι θέλω,", είπες και τ'αποφάσισες....
Ψάχνεις να αντικρίσεις το λίγο σκληρό, μα πεντακάθαρο φως ενός παγωμένου πρωινού...
Στρέφεσαι να μαντέψεις, σφραγισμένο μου μπουμπούκι, από που θα ανατείλει ο ήλιος ξανά...
Βιάζεσαι να ανοίξεις τα βελούδα σου να του χαμογελάσεις!
 Βρε κουτούτσικο, που πας?
Γιατί ξέφυγες από την αγκαλιά της μάνας γης?

-Νέα χρονιά ξεκινά!!!,  ακούω την απαλή φωνούλα σου σαν χάδι στα αυτιά μου...
...και βιάζομαι να την γνωρίσω!!! Εκεί κάτω που ήμουν, ονειρεύτηκα ομορφιές!!! 
Ονειρεύτηκα γέλια, χαρές, τραγούδια, χαμόγελα, ουράνια τόξα και λίγη βροχούλα για "ατσαλιά", για φιλιά κάτω από μια κόκκινη ομπρέλα......
Ονειρεύτηκα αγάπη!!! Ουουου....τόοοονους από αγάπη και φιλιά και αγκαλιές, πολλές αγκαλιές δυνατές, σφιχτές, να ενωθούν οι καρδιές.........  
Ονειρεύτηκα παιδιά γελαστά, χορτάτα, υγιή, να παίζουν, να τραγουδούν, να γελάνε! 
Ονειρεύτηκα γονείς μονοιασμένους, αγαπημένους, αγκαλιασμένους και στη μέση τα μικράκια τους, τα "μικροβιάκια" τους!
Ονειρεύτηκα  φίλους καρδιακούς χωρίς διχόνοια ανάμεσά τους...
Ονειρεύτηκα ξένους μεταξύ τους να ζουν σαν αδέρφια και να φροντίζουν ο ένας τον άλλο σαν να ήταν ο τελευταίος συνάνθρωπος στη γη....
Ονειρεύτηκα τον έρωτα να αγγίζει τα βελούδα μου και να μου ξυπνάει τα πιο όμορφα και τρυφερά αισθήματα..... Τα πέταλά μου να γίνονται φτερά μιας πεταλούδας και να με λικνίζει, ο έρωτας, (ααχ, αυτός ο έρωτας....)  σε μελωδικά μονοπάτια κι εγώ να στροβιλίζομαι με χίλιες δροσοσταλιές και αστερόσκονη γύρω μου.....
-Άσε με, μπουμπούκι μου τρυφερό, να είμαι γύρω σου....να με ραίνει η αστερόσκονη και οι δροσοσταλιές της αγάπης σου.....να με κάνουν να χαμογελώ τα πέταλά σου, καθώς τα αντικρίζω!
Να σαστίζει η καρδιά μου απ'τη χαρά του κόσμου τούτου!!
 Αλήθεια, έχει ακόμα Χαρά ο κόσμος τούτος??? 
Έχει τάχατες??? Έχει Ανθρωπιά? Έχει Ελπίδα? Έχει Αγάπη? Έχει Αδελφοσύνη? Έχει Συμπόνοια? Έχει Συμπαράσταση? Έχει Αλληλεγγύη?
Έχει Αντοχές να αντέξει τον συνάνθρωπο με τα καλά του, με τα στραβά του.......?

-Έλα, λοιπόν, άνθισε, μικρό μου!!!!! Σε προσμένω!!! Θα έχω έναν λίγο καλύτερο κόσμο για να αντικρίσεις....

(Γι'αυτό το "έτσι θέλω" σε αγαπώ, μπουμπούκι μου μικρό....!!! Μόνο γιαυτό.....
Γιατί, άμα το θέλεις, το μπορείς!!!

Καλή νέα χρονιά σε όλους τους αγαπημένους και μισ(ε)μένους μου εκεί έξω......
 Ας μας δώσει όλα τα όμορφα και όλα τα άσχημα που θα μας κάνουν όμως καλύτερους ....

ήηηηηη μήπως κάνω λάθος???

 Φιλί σκαστό και αγκαλιά δυνατή....

(να ενωθούν οι καρδιές μας ;ο) )

 Μικρό Βαϊλί *

που σας αγαπά, μα του λείψατε,  π'λυ π'λυ!!!

28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΞΗΜΕΡΩΝΕΙ...

Πριν λίγο καιρό βρέθηκα μπροστά σε μια πόρτα .

Ως συνήθως έβγαλα το κινητό μου 

και φωτογράφισα (όχι πολύ καλά) 

αυτό που υπήρχε αναρτημένο πάνω της....

" Οι δειλοί την βλέπουν με φόβο

οι προδότες σαν πανί

οι αστοί σαν ύφασμα

οι άνανδροι την καίνε...

Μα εμείς την βλέπουμε

σαν τη μάνα που καρτερεί

να εκπληρώνουμε τα όνειρά μας

τα δικά μας-τα δικά της-του Γένους".

Πριν λίγο καιρό  σε μια παρέα 

έκανα το λάθος να αναφέρω 

ότι υψώνουμε τη σημαία μας στο μπαλκόνι μας να ανεμίζει περήφανα 

και ότι την ώρα εκείνη που την στερεώνει ο μπαμπάς μας  

εμείς,τα κορίτσια του,

ψέλνουμε τον Εθνικό μας Ύμνο δακρυσμένα.... 

 Πήρα το  παράσημο της "εθνικίστριας" 

και ότι γαλουχώ  "νέους Χρυσαυγίτες"

μέσα σε άπειρα γέλια και γιουχαΐσματα.....

Τα σχόλια  δικά σας!!!

Αυτά μόνο για απόψε, αγαπημένοι μου......

Καλή αυριανή!

Vailie*

ΦΗΜΕΣ ΛΕΝΕ............

.......πως, όταν η ζωή σε κερνάει πικρό κακάο,.............

 φτιάχνεις ζεστή σοκολάτα 

και την μοιράζεσαι με την παρέα που προτιμάς!!!

Με ένα καλό βιβλίο ή με τον Φισφιρή, ας πούμε...... 

(Πολύ "τσίου" το καναρίνι μας!)

Ένα μικρό "break" από όσα "πρέπει"  να γίνουν....

 ...Να χαθώ στο γλυκό χρώμα των λουλουδιών μου....

 ...να επαναφέρω  όμορφες-γλυκές-τρυφερές αναμνήσεις.....

(αλήθεια, τι σημαίνουν για εσάς τα ...χρυσάνθεμα, ας πούμε!) 

ή να δημιουργήσουμε νέες.....αναμνήσεις!

(απίστευτα αυτά τα άνθη!!!εεεε???

...αλλά και νέες αδυναμίες! 

(γκάουρα το λένε και είναι μόνο η άκρη του με τα ανθάκια! Με έχει μαγέψει!!!)

 Δεν θα μπορούσε  να λείπει μια τριανταφυλλίτσα 

και μάλιστα μινιόν ΚΑΙ από το παλικάρι μου φερμένη

(το αναφέρω γιατί, ξεπέρασε και τον εαυτό του, αυτό το παιδί!!!! 

Παιδί της γκρίνιας "γλαστράκια, γλαστράκια, γλαστράκια!!!)

Πρόβαλαν και νέα φυλλαράκια από ένα παλιό κυκλάμινο, 

θαμμένο για μήνες...

Η χαρά μου δεν λέγεται!!! Λέτε να κάνει και λουλούδια???

Και λίιιγο ακόμη χρώμα από τον γλυκό μου τον πανσέ....

 να τον κοιτώ και να χαμογελώ άθελά μου!!!!

 (σας έχει τύχει ποτέ αυτό? Να χαζεύετε λουλούδια και  να σκάτε χαμόγελα χωρίς να το θέλετε?

χαζό παιδί,λένε, χαρά γεμάτο.... :οp)

 Μικρές νοικοκυρές εν δράσει!!!!!

 Οι δουλειές , αλλά και οι σκανταλιές, δεν τελειώνουν! 

Για να τα ταιριάξουμε λοιπόν και να περάσουμε όοοολοι όμορφα, βάλαμε τον μπαμπά μας για ύπνο κι εμείς....χωθήκαμε στην κουζίναααααααα!!!!!!!!!

(χαχα!!!και οι τρεις σε ένα πλάνο!!!!!

εκείνη η "κατσαρίδα" τρούπωσε πάλι....)

  Καροτάκι, καροτάκι θα σε τρίψω σε λιγάκι!!!!

 (φάτσα..."η χαρά του τρίφτη"!!!)

.... και με μήηηηηλο και καρύδια ....

  (μήλο μου κόκκινο, ρόϊδο βαμμένο....)

....θα το φτιάξω το παπάκι!!!! 

  Ειιιπ!!!!!! Χαμογελαστό παπάκι!!!!!!

 Έτσι μπράβο!!!

Μμμμμ!!!!! Άρχισαν να μοσχομυρίζουν.....

Μήλο, καρότο, καρύδι και κανέλα.....

 Όλο το φθινόπωρο σε μια καρδιά....

Μμμ....κι άλλες μουσκουβουλιέεεεες!!!!!!

(άρχισαν να γίνονται κλασσικά!!!

 μπανάνα και σοκολάτα!!!μιαμ!μιαμ!)

Και με απίθανα σχήματα!!!

Ένα χρυσόψαρο!!!

 Μία φαλαινίτσα!!!

Κι ένα σκατζοχέρι!!!

(σκατζοχοιράκι, για όσους δεν εννόησαν...)

Και με όοολα αυτά (και με άααλλα πολλάαα, που δεν είναι της παρούσης)

 πέρασε κι αυτή η μέρα.....

Αν δείτε την φωτό προσεχτικά, υπάρχουν δυο "πετούμενα" που  πετούν παράλληλα προς τον δύοντα ήλιο...

Από εκεί ψηλά δεν έχει δύσει ακόμη!!! Έχω ακούσει πως κάποιοι πιλότοι έχουν μεράκι να κυνηγάνε το ηλιοβασίλεμα! Νομίζω πως είναι αλήθεια!

 Εμένα πάλι, κοιτώντας τα αεροπλάνα να πετούν έτσι εκεί ψηλά, μου ήρθε στο νου ένα τραγούδι που ξέρω από παιδί....

"Ήτανε δυο πουλιά στην Κόκκινη Μηλιά, 

που λένε τα γραμμένα,

το'να σκοτώθηκε, τ'άλλο λαβώθηκε, 

δε γύρισε κανένα....

 Για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά ούτε φωνή ούτε λαλιά...."

 (τα παιχνίδια του υποσυνείδητου!Μην το ψάχνετε.....καθένας ας αναλογιστεί που "κολλάει" στη δική του ζωή, στη δική του καρδιά..... Ξεκίνησε για μια ρημαγμένη χώρα! Άραγε πού καταλήγει??? )

 Εγώ πάντως πάω να ρίξω κάνα ύπνο!!!

(η Αθηνά-η γάτα μας ,καλέ-βλέπει και όνειρο ήδη.....)

 Το παράκανα και αυτό το π/σ/κ από ξενύχτια και δουλειές και.....ζζζζζζζζ........

 Νάνι μου............

( Σας παρακαλώωωωω,

μπορώ να ξυπνήσω σε 1-2 χρόνια???

Να δω τι θα έχει αλλάξει στον κόσμο,ας πούμε.... 

γιατί η δική μου βλακεία...χμμμ, χλωμό το κόβω να διορθώνεται.....) 

Δεν θα σας άφηνα χωρίς λίγη μουσική να σας συνοδεύσει στη νέα μέρα που ξεκινά!

 Το 1:45 είναι το "δικό μου" δευτερόλεπτο....

 Είμαι ΕΓΩ  ολόκληρη!!!!

 Έτσι μου αρέσει να ΖΩ!!!!!

 Ό,τι με εμποδίζει να είμαι έτσι, δεν το θέλω κοντά μου!!!!

 Αφεθείτε στη μαγεία του καταπληκτικού μας συνθέτη!!!

(πως διαπρέπουν τα δικά μας τα μυαλά στο εξωτερικό κι εδώ...αλλά ας μην το χαλάσω!

Λέτε να γίνω πιο "εξυπνη" αν πάω στο εξωτερικό να ...δουλέψω, ας πούμε? να με εκτιμήσουν εκεί καλύτερα? ή να αρχίσει να "δουλευει" το τσερβέλο μου???

αχαχαχα !το φαντάζεστε????

 αχαχαχαχαχα!!!!! σε καλό να μας βγουν τα γέλια.......)

Π'λα π'λά  φ'λάκιααααααα!!!!!

Καλή νέα εβδομάδα...... ;o)))

                                    Vailie*   :οp

ΤΟΥ ΤΟΙΧΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ....

Τελικά μόνο εγώ ψυχανεμίζομαι 

ή κοιμάμαι σε καταπράσινα λειβάδια με  μυρωδάτα χαμομήλια???

Σε όνειρα από γιασεμιά και βουκαμβίλιες χαμένη.....

Τι συμβαίνει, Αστραπούλα μου? 

Παρεξηγήθηκες που σου μιλήσαμε?

 Με σένα τα βρήκαμε πάντως δεν έχεις παράπονο....

 Χάδια και γλυκόλογα στο αυτί  και Θεά η Αστραπή!

Κι ας την κατηγορήσανε για πεισματάρα, ψηλομύτα, 

"όμορφη, λέει, μα δύσκολη, ατίθαση, νευρική"....

 Έτσι είμαστε μερικές-μερικές........ 

Γι'αυτό μας αγαπάτε σαν τρελλοί.....

Να....κι άλλος "τρελλός"........

 Κι άλλος "τρελλός"......

Κι άλλη "τρελλή"......

(Περιμένει στη γωνία με την καρδιά στα χέρια!!!
Μαζέψου, καλή μου!!! Μαζέψου πριν να΄ναι αργά....)

"Όσο πιο πολύ σε αγαπώ, 

τόσο πιο μακρυά μου σε διώχνω....."

Γουστάρω τρέλλαααα!!!!!!

 Έεετσι!!!!!!! Μέχρι να το νιώσεις........

Μ'ακούς??????   ;ο)

]

 Σε έναν κόσμο γεμάτο βλαβερές "αναθυμιάσεις"......

Κράτα γερά το ουράνιο τόξο σου μη σου φύγει.........
 Βλάκα!!!! Βλάκαααα!!!!!

(κοίτα τον πως κοιτάζει!!!!να τον χαστουκίσω μου'ρχεται....)

Ω! Αγαπημένε.....

 Εσύ θα μου χαμογελάς το πρωί καθώς θα περνάω δίπλα σου 

ή θα κοιτάς σιωπηλός βαθιά τα μέσα μου?

 Να αναρωτιέσαι εσύ αντί για μένα....

 Άραγε πόσα βλέπουν οι μαύρες τρύπες των ματιών σου......

 Σου τα είπα , κοριτσάκι μου, και δεν με άκουγες......

 Δεν με άκουσες ποτέ....ποτέ!!!!!

(φάε τώρα τον τοίχο στα μούτρα και κλάψε να σου περάσει... :οppp)

Νόμιζες ότι θα σε σώσει ο "Εξωγήινος της Αγάπης"....

 Μα φτάνουν πέντε καρδιές κι ένα χαμόγελο  σε ένα κορμί?

 Έτσι απλά  δεν θα υποταχτώ!!!!!

 Ευτυχώς έχουμε τα ξωτικά του Φθινοπώρου.....

 Σκορπίσανε πινελιές χρωματιστές....

 Έλαα.....ΧΑΜΟΓΕΛΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!

 Καλή εβδομάδα στην μπλογκογειτονιά!!!!!

                                    Vailie*

                 (μικρό, τρελλό και πειραγμένο παιδί....)

ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ?

“Ο χειρούργος μπήκε βιαστικός στο νοσοκομείο, αφού δέχτηκε κλήση για μια επείγουσα και δύσκολη επέμβαση. Φόρεσε γρήγορα τη ρόμπα του και κατευθύνθηκε προς το χειρουργείο όπου στην αίθουσα αναμονής συνάντησε τον πατέρα του παιδιού που θα χειρουργούσε.

Εκείνος μόλις αντίκρισε το γιατρό του φώναξε με αγωνία:
«Γιατί έκανες τόση ώρα να έρθεις; Είσαι εντελώς ανεύθυνος; Η ζωή του γιου μου κινδυνεύει.»
Ο γιατρός τον κοίταξε στα μάτια και απάντησε:
«Συγνώμη, δεν ήμουν στο νοσοκομείο, αλλά ήρθα όσο μπορούσα πιο γρήγορα, μόλις με κάλεσαν. Και τώρα ηρεμήστε για να κάνω και εγώ τη δουλειά μου».
«Να ηρεμήσω; Αν ήταν ο γιος σου τώρα σ’ εκείνο το δωμάτιο, θα ηρεμούσες; Αν ο γιος σου πέθαινε τώρα, τι θα έκανες;», είπε ο πατέρας οργισμένος.
Ο γιατρός απάντησε :
«Θα επαναλάμβανα, ότι είπε ο Ιώβ στη Βίβλο: Από τη σκόνη ερχόμαστε και στη σκόνη καταλήγουμε· ο Κύριος έδωσε, και ο Κύριος αφαίρεσε· ας είναι ευλογημένο το όνομα του Κυρίου. Πηγαίνετε τώρα να προσευχηθείτε για το γιό σας κι εμείς θα κάνουμε το καλύτερο με τη βοήθεια του Θεού».
«Να δίνεις συμβουλές, όταν δεν σε αφορά κάτι, είναι τόσο εύκολο…», μουρμούρισε ο πατέρας.

Το χειρουργείο κράτησε αρκετές ώρες κι ύστερα πρώτος ο γιατρός βγήκε και ανακοίνωσε στον πατέρα χαρούμενα:

«Δόξα τω Θεώ, ο γιος σας σώθηκε», και χωρίς να περιμένει απάντηση από τον πατέρα, συνέχισε να περπατάει στο διάδρομο.
«Αν έχετε κάποια ερώτηση, ρωτήστε τη νοσοκόμα».
«Μα πως μπορεί να είναι τόσο αλαζόνας; Δεν μπορούσε να περιμένει λίγα λεπτά για να τον ρωτήσω για την κατάσταση του γιου μου;», ρώτησε τη νοσοκόμα ο πατέρας λίγα λεπτά αφού έφυγε ο γιατρός.
Η νοσοκόμα απάντησε με δάκρυα στα μάτια:
«Ο γιος του σκοτώθηκε χτες σε τροχαίο ατύχημα. Ήταν στην κηδεία του όταν τον καλέσαμε για την εγχείρηση, και τώρα που έσωσε τη ζωή του δικού σας γιου έφυγε τρέχοντας για να επιστρέψει στην κηδεία του παιδιού του»!!

Κάποιες φορές απαιτείται μεγάλη εσωτερική δύναμη για να μην κρίνεις τον συνάνθρωπό σου. Επειδή όμως ποτέ δεν γνωρίζεις πραγματικά τι συμβαίνει στη ζωή του άλλου ανθρώπου και τι μπορεί αυτός να περνάει εκείνη τη στιγμή, μη βιάζεσαι ποτέ να κρίνεις. 

Η «σιωπή του νου» είναι ο μοναδικός καθρέπτης που αντανακλά την πραγματικότητα της κατάστασης και η αγάπη το κύριο φίλτρο που πρέπει να χρησιμοποιούμε όταν κρίνουμε τον εαυτό μας και τους άλλους.”

Τα συμπεράσματα και τα σχόλια δικά σας!

 (Ω, αγάπη, δεν μ' αγαπάς τόσο πολύ..... Ερνέστο Κορταζάρ)

 Κι ένα μικρούτσικο απόσπασμα από το  βιβλίο "Με λένε Ντάτα" της Λένας Μαντά..

  "-Η ζωή είναι άδικη κι αυτό εσύ το έμαθες με πολύ σκληρό τρόπο!Πίστεψες στην αγάπη και καταστράφηκες!

- 'Οχι, στην αγάπη! Στον έρωτα! Έχει διαφορά... Η αληθινή αγάπη δεν πληγώνει!!!
- Εγώ αλλιώς τα έμαθα στη ζωή μου!
-Μιλάτε σαν να φοβάστε ν'αγαπήσετε, αλλά δεν είναι αλήθεια! Γιατί στην πραγματικότητα ξέρετε να αγαπάτε! Μόνο που δεν θέλετε να το μάθουν οι άλλοι....."

Καλημέρα! καληνύχτα, αγαπημένοι.......

  

           

                                                           Vailie*