Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Τοστ σοκολάτας,μια αποτυχία και ένα ζουζουνόπαιδο....


Γεια και χαρά στην όμορφη γειτονίτσα μας!
 Μεσιάζει αύριο η εβδομάδα κιόλας!
Πότε πρόλαβε?
Οι μέρες πετάνε σαν πουλιά και σύντομα θα είναι πια καλοκαίρι!!!
Μην σας ξεγελά ο καιρός... Μην στεναχωριέστε που έχει ακόμη δροσούλες! 
Σε λίγες μέρες θα αναζητούμε σταγόνες υγρασίας! ;ο)

 Σας έχω ένα καταπληκτικό επιδόρπιο ή πρωϊνό ή δεκατιανό ή... ό,τι θέλετε τελοσπάντων! Είναι γλυκό, υγιεινό, ελαφρύ, με λίγες θερμίδες και..... κοιτάξτε πως χύνεται η σοκολάτα του.....!!!!!!
 Λοιπόν, παίρνουμε 2 φέτες ψωμί του τόστ. Στην μία αλείφουμε μαρμελάδα της αρεσκείας μας (εγώ συνήθως βάζω μαρμελάδα πορτοκάλι της μαμάς μου  ή φράουλα που έφτιαξα φέτος λίγη) . 
Μετά, τοποθετούμε 2-3 ράβδους σοκολάτα υγείας ή  κομματάκια κουβερτούρας και κλείνουμε με την  άλλη φέτα ψωμιού. Για 3-4 λεπτάκια στην τοστιέρα να  λιώσει η σοκολάτα και.....κόλαση!!!



 Είναι απίστευτη η αίσθηση της λιωμένης σοκολάτας στο στόμα...με το που βυθίζεις τα δόντια στο ζεστό ψωμάκι...νιώθεις να χύνεται από παντού η αγαπημένη γεύση που ξετρελλαίνει!
 Και μετά, απλά κλείνεις τα μάτια και απολαμβάνεις αργά...αργά΄...αργά.......
    Καλέεε, που πάτεεε??? Τρέχετε για την κουζίνα?

Εεεε!!!! Έχει κι άλλο!!!
Αντέ καλά, πάτε να φτιάξετε το τοστάκι σας και ελάτε να συνεχίσω....

....................... Ήρθατε? Α, μπράβο! Εσείς τρώτε κι εγώ γράφω!
Συνεχίζω!
Λοιπόν, που είχαμε μείνει?....Α,ναι!
  'Εχω κι άλλο με σοκολάτα. Το Σάββατο γιόρταζε η Συνεσούλα μας!
 Ναι, η κόρη μου, η μεσαία, με το περίεργο όνομα. Αν πάτε στον σύνδεσμο που έχει το όνομα της θα βρείτε κι άλλα στοιχεία!
 Η αδυναμία της είναι τα πάντα, μα δεν ήταν δυνατόν να φτιάξω πάλι πάντα στην γιορτή, όπως τον Φλεβάρη στα γενέθλια της.
Άλλη μια αγάπη της μεγάλη είναι τα δελφίνια κι έτσι το θέμα της τούρτας της στράφηκε προς αυτή την κατεύθυνση.
 Ο χρόνος ελάχιστος γιατί αποφασίσαμε την τελευταία στιγμή να κάνουμε Σάββατο βραδάκι το πάρτυ και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που το μενού περιελάμβανε πίτσα μέχρι τελικής πτώσεως!!!   χαχαχα!
 Η τούρτα έτοιμη από ζαχαροπλαστείο της περιοχής μας , αλλά μας έλειπε ο στολισμός!
 Από καιρό είχα φτιάξει με πολυμερικό πηλό (fimo, cernit) ένα γαλάζιο δελφινάκι και δεν είχα καμιά ιδέα τι να το κάνω! Ούτε το είχα ψήσει καν , για να σκληρύνει.
Η Συνεσία, όπως πάντα, ήθελε την μαμά και το παιδάκι, οπότε το δελφινάκι χρειαζόταν επειγόντως μαμά! Συμφωνήσαμε ότι θα τα πάρει στα παιχνίδια της να παίζει μετά το πάρτυ.
 μέχρι να αρχίσουν να ψήνονται στο φούρνο  κάτι λουκανικο-τυροπιτάκια, έπλασα την δελφινομαμά. Τα έβαλα και τα δυο σε ένα ταψάκι και τσουπ! στο φούρνο κι αυτάα!
 Έλα όμως που πάνω στην ώρα ήρθαν οι πίτσες (4x4!!!) και ο φούρνος είχε αρκετή κάψα...
 Τα δελφινάκια, από γαλάζιο και λιλά, έγιναν...προς το σοκολατί ένα πράμα......
 Ευτυχώς η τούρτα που είχε διαλέξει το ζουζουνόπαιδο ήταν ....σοκολατένιαααα!!!!!(τι άλλο?)
 Και.....τα-τα-νταααα!!!!





Τελικά δεν φαίνονται τόσο άσχημα, ε? Και τα κύματα σοκολάτας...έδεσαν με το θέμα! Ούτε παραγγελία να τα είχα!


Και τώρα σας έχω το καλύτερο! Δυο μπλε λίμνες.... που όταν θέλουν πολύ κάτι πλημμυρίζουν στο λεπτό και τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι!!! (που τά'χει έτοιμα το παλιόπαιδο?)




Σε ηλικία μόλις 5 μηνών....
Το φατσουλίνι μου! Το Συνεσοπουλάκι μου! Η πασχαλίτσα και το μικρό μου πάντα!




Ναιαι! Αυτή η σουσουράδα!!! 
  Με τις διαφορετικές κάλτσες "πάντα" το βράδυ του Σαββάτου, στο πάρτυ της! Τρώγοντας την τούρτα της ξαπλωμένη στο πάτωμα! Και με το ένα χέρι κατακόκκινο από τις σφραγίδες που είχε πατήσει!αχαχαχα!
Τίνος είναι αυτό το ξωτικό?  Από που το έσκασε?
 Και απορώ...γιατί μου μοιάζει τόοσο πολύ στην ψυχοσύνθεση και στο τρόπο που είναι οργανωμένη η σκέψη και το μυαλό της (σε πλήρη αταξία και μονίμως "αλλού") ...απορώ γιατί εγώ δεν θυμάμαι τη μαμά μου να με φωνάζει τόσο όσο εγώ την κόρη μου? 
  Είναι το παιδί μου που με βγάζει εκτός ορίων και έχω νιώσει ότι παθαίνω εγκεφαλικό! Κρόσσια σας λέω, κρόσσια μου τα κάνει τα νεύρα.... αυτό το γλυκοκόριτσο με τα χεράκια που τα πειράζουν όλα και όλο ατυχήματα είναι, ακόμη και όταν θέλει να βοηθήσει! Τζάμπα περάσαμε 12 μέρες στο Παίδων όταν έριξε πάνω της καυτό νερό?... Που τρώει τούμπα στο ίσωμα και όταν νυστάζει κουτουλάει στο κάσωμα της πόρτας πηγαίνοντας στο δωμάτιο της! Που έχει πέσει από την καρέκλα της γιατί την πήρε ο ύπνος! Που δεν περπατάει, μα χοροπηδάει διαρκώς σαν βατραχάκι ή σαν κουνέλι μέσα κι έξω από το σπίτι! Που  σαν ακούσει μουσική, παρατάει ότι κι αν κάνει, πάει ανοίγει στη δια πασών το ράδιο και απαιτεί να χορέψω μαζί της ή σαβουριάζει τις αδερφές της για να τις κάνει να χορέψουν!
 Τόσο allegra και vivace... να είναι καλά το ψυχουλάκι μας! Γιατί σαν γελάει...γελάει όλος ο κόσμος γύρω μου!(εκτός από όταν γελάει κοροϊδευτικα την ώρα που την μαλώνω...που είσαι super-nanny να μου πεις τι να κάνω με το βρωμόπαιδο μου???)
 και όταν ξαπλώνει στο κρεβατάκι της τυλίγει τα χεράκια της γύρω μου και λέει γλυκά "σάγαπώ πολύ μαμά μου!!!" και όλος ο κόσμος γίνεται ουράνια τόξα και γαλάζια συννεφάκια και μια κούνια σε ανθοστόλιστο λιβάδι.....




Η γιαγιάκα μας λέει μια ευχή: "Παναγιά μου και Χριστέ μου, χάριστο μας!"
Να μας το χαρίσουν, να το χορτάσουμε, να το χαρούμε! 
 Για ολα τα παιδιά του κόσμου!
 Σας δίνω αυτή την ευχή! Η Παναγια και ο Χριστός μας να σας τα χαρίζουν! Και όσες κοπέλες θα ήθελαν να γίνουν μανούλες, να έχουν Πίστη! Ξέρει ο θεός! Και θα έρθει στην κατάλληλη ώρα το ποθούμενο!


Σας φιλώ γλυκά....




Καλή σας μέρα! Καλή σας νύχτα......


                                                                            *Vailie*





Σάββατο 26 Μαΐου 2012


Καλησπέραααα!!!!
Τι μου κάνετε? Άρχισαν τα καλοκαιρινά  θεματάκια να στολίζουν τα μπλογκοσπιτάκια σας, βλέπω!
Και το όνειρο της Ρένας βγήκε αληθινό πέρα για πέεεερα!!!!!
 Διαβάζω και ξαναδιαβάζω και δεν χορταίνω... Τέτοια επιτυχία στην έκθεση...!!!
 Εγώ τελικά δεν τα κατάφερα, παρά τον τόοοσο χρονικό περιθώριο που είχαμε για να δημιουργήσουμε!
 Περιμένω την επόμενη πρό(σ)κληση της αγαπημένης Ρένας μας!

Και τοόοοοσα άλλα που συμβαίνουν στην μαγική μπλογκόσφαιρα....
 Παρόλο που "έχω βαρέσει μπιέλα" όσον αφορά την καλλιτεχνική μου διάθεση, περνάω από τα
σπιτάκια σας και χαζεύω και απολαμβάνω τις δημιουργίες σας!
 Έτσι λοιπόν, ανακάλυψα ότι είχα λάβει 2 βραβειάκια από την αγαπημένη Μυρσίνη και την ευχαριστώ μέεεεεσα από την καρδιά μου!
 Τα κοσμήματά της είναι υπέροχα και αξίζει να περνάτε μια βολτίτσα από το σπιτάκι της!
 Φιλιά καλή μου και σε ευχαριστώ ξανά! ;ο)






Δεν ξέρω αν έχουν γενικούς κανόνες, μα σίγουρα θα φτιάξω μια λίστα αμέσως για να σας τα χαρίσω! Όχι σαν την άλλη φορά που σας άφησα παραπονεμένες/-ους!
 Λοιπόν, τα βραβειάκια μου τα στέλνω στα μπλογκοσπιτάκια όσων μου άφησαν σχόλιο στην τελευταία ανάρτηση μου (νομίζω είναι δίκαιο αρκετά ,ε?) :


1.http://fotolabida1.blogspot.com/
2.http://thewanderingdeer.blogspot.com/
3.http://lamproukam.blogspot.com/
4.http://lacasitadeamistad.blogspot.com/
5.http://taelia88.blogspot.com/
6.http://levina-imagination.blogspot.com/
7.http://ergoxeiromadrinas.blogspot.com/
8.http://chrysanthisart.blogspot.com/
9.http://diaxirosxrysa.blogspot.com/
10.http://eksipnesidees.blogspot.com/
11.http://pourangelique.blogspot.com/
12.http://dimiourgo.blogspot.com/
13.http://stekiapantouu.blogspot.com/
14.http://manualidadessartisticas.blogspot.com/
15.http://fraulitsasworld.blogspot.com/
16.http://kapaworld.blogspot.com/
 καιαιαιαι.....στην αγαπημένη μου Αγαθή! (ο λόγος παρακάτω)
...................................................................................................................................

Για άλλον ένα διαγωνισμό έχω την παρακάτω φωτό.
 Πρόκειται για τον μηνιαίο και πολύ γνωστό διαγωνισμό της πιο ροζ μαγισσούλας της γειτονιάς1
Της απίθανης  Pink Dreamer! Με θέμα τα λουλούδια για τον Μάη! 
Και τι πιο ταιριαχτό από τα λουλούδια που μου χάρισαν το παλικάρι  μου και τα παιδάκια μας στη γιορτή της μητέρας!!!




Ήταν πολλά τα δωράκια φέτος! Ζωγραφιά ανοιξιάτικη και κολιέ με πήλινο λουλούδι από τα χεράκια της Ουρανιώς μου,
βραχιολάκι με καρδούλα από τα χεράκια της Συνεσιώς μου...




Αυτή η όμορφη κορνίζα με το γλυκό ποιηματάκι και την κορώνα (πρώτη φορά παίρνω κορώνα!!!) από το Σοφάκι μου!




Η κάρτα της Συνεσούλας μου... τι τρυφερό το μήνυμα της...





Μια αγκαλιά τριαντάφυλλα απ΄τον μπαμπά μας!!! Πρώτη φορά μου κράτησαν τόοοσο πολύ!
12 μέρες!!!
  Θάθελα να σας γράψω όλα αυτά τα όμορφα που μου έρχονται στο μυαλό κατευθείαν από την καρδιά μου!
  Μου είναι όμως πολύ δύσκολο... Δεν συνηθίζω να βγάζω τις ευαισθησίες μου προς τα έξω...
Συγχωρείστε με γι'αυτό!  
 Στις δικές σας αναρτήσεις μου είναι πιο εύκολο να αφήσω ένα σχόλιο κι αυτό απ'την καρδιά μου. 

 .............................................................................................................


Και ας περάσω σε κάτι όμορφο, ανάλαφρο κι ευχάριστο!
Πολύ ευχάριστο!!!
 Το προηγούμενο Σ/Κ ταξιδέψαμε για Ήπειρο! Σας έχω πει και παλιότερα ότι εκεί ζουν οι γονείς μου!
 Μετά από ένα μακρύ νυχτερινό ταξίδι φτάσαμε στο πατρικό μου.
 Και σε  36 ώρες ακριβώς παντρεύαμε τον αδερφό μου!!! 


Να και τα "πουλιά" μας στην αυλή! Ανθισμένα αντάμα, περιμένουν να ανοίξουν τα φτερά τους! Σαν το νέο  ζευγαράκι μας....  ;ο) 





 Το ψωμί της μαμάς μου  από τα πιο νόστιμα που έχει φτιάξει...(sorry για τις σακούλες του σούπερ-μάρκετ. Δεν πρόλαβα να τις τραβήξω από το πλάνο)




Εγώ σαν καλή αδερφή κι επί της καλλιτεχνικής επιμέλειας του χώρου, στόλισα και τη σκάλα απ' όπου θα πέρναγε ο γαμπρουδάκος μας!




Νυχτερινές λήψεις...λευκά τούλια και κισσοί και φύλλα από γεράνια... (γίνανε και άλλα πολλά εκείνο το βράδυ της παραμονής του γάμου, μα δεν είναι για εδώ...)





Απ΄τον πολύ χορό και το ξενύχτι ...κάποιοι πέσανε ξεροί.....




Με μια χάλια φωτό...σας παρουσιάζω το φόρεμα που φόρεσα κι εγώωωω...
 Το φως του ήλιου που μπαίνει απ΄το παράθυρο αλλοιώνει το χρώμα του.





Η ροζέτα φτιάχτηκε μέσα στο απόλυτο σκοτάδι της εθνικής οδού καθώς ταξιδεύαμε με μόνη αντίθεση την σκιά που έκαναν στα φώτα μας το χέρι μου και η βελόνα...
 Είναι ραμμένη στο χέρι με υπόλευκη πέρλα στη μέση και διάφορες κορδέλες να κρέμονται για να ακολουθούν την κίνηση του φορέματος.
 Σε αυτή τη φωτό φαίνεται το πραγματικό χρώμα του!
 Απαλό σμαραγδί, μου το είπαν. Εγώ το λέω..."το χρώμα της γοργόνας" !  Δεν περιαυτολογώ, αν με δείτε θα καταλάβετε. Απλά το χρώμα μου θυμίζει νερά θαλασσινά και γοργόνες που λαμπυρίζουν τα λέπια τους στο φως του ήλιου.  Δεν είναι καθαρό γαλάζιο ου΄τε και πράσινο. Ίσως γιαυτό μου ταίριαζαν και οι πέρλες και οι δαντέλες. Έχει κάτι από όνειρο αυτό το φόρεμα, νομίζω και κάτι από τα ξωτικά... και αν είχα και καμιά 15αριά κιλά λιγότερα, ε,ναι, τότε θα υποστήριζα και τον τίτλο του! :οp




Το μπολερό έχει ραφτεί με τον ίδιο τρόπο, όπως και η ροζέτα. Πρόσθεσα το τελευταίο κομμάτι δαντέλας που είχα πάρει στην πλάτη του να το στολίζει λίγο.
 Το ύφασμά του το είχα πάρει πριν περίπου 7 χρόνια για να φτιάξω μια εσάρπα που χρειαζόμουν, η οποία δεν έγινε ποτέ! Τελικά, λίγα λεπτά πριν φύγουμε μέτρησα απ'τον έναν ώμο μου στον άλλο το μήκος που χρεαζόμουνν και ως συνήθως σε μια τσάντα στα πόδια μου παράχωσα και αυτό το ύφασμα,ψαλίδι,κορδέλες, βελόνα, κλωστές και τα πέρλες...
 και αφού νύχτωσε γρήγορα...τι να κάνω? συνέχισα να ράβω, να σουφρώνω, να στερεώνω και να στριφώνω μπολερό και ροζέτα...



Στην επόμενη φωτό φαίνεται και μια λεπτομέρεια από το μπούστο. Για εκεί πρωτοξεκίνησε η ιδέα και αγορά της δαντέλας! Με βοήθησε η μαμά του παλικαριού μου η οποία έχει ράψει πολλές διάσημες στα ατελιέ που δούλευε  μέχρι πρόσφατα!
 Είχε λίγο βαθύ ντεκολτέ και με τρία μικρά δεν είναι και ό,τι καλύτερο να έχω το νου μου σε κάθε σκύψιμο ή γυροβολιά στο χορό μην και φανούν τα κάλη μου! 
Άλλωστε για να χαρείς ένα ρούχο πρέπει να είναι  αυτό στα δικά σου μέτρα και όχι εσύ στα δικά του!
 Κι εγώ πολλές φορές  βάζω την προσωπική μου πινελιά σε ό,τι φορώ!
 Οι δαντέλες πάντα με συγκινούσαν και τις θεωρώ σέξυ και ονειρικές και με μια ιδιαίτερη
μαγεία και χάρη που δίνουν σε κάθε γυναίκα.  Κουβαλάνε θυληκότητα και μυστήριο από παλιά, τότε που η γυναίκα  είχε μιαν 
άλλη γοητεία....





Α, και τα παπούτσια και τα τσαντάκια...(το γαλάζιο φόρεσα τελικά, αν και το ιβουάρ με την δαντέλα έφαγε και μια ψιλομετατροπή...είχε μια "τρε μπανάλ" γυαλιστερή καρφίτσα και την αντικατέστησα με πέρλες φυσικά,που είχε και το κολιέ και το βραχιόλι μου...!)




 Βασίλη μας και Αγαθή μας..............



σαν τα ψηλά βουνά και να σας έρθουν όλα βολικά και όπως τα έχετε ονειρευτεί στη ζωή σας!
 Και δεν είναι απλά ευχές, αυτά τα λόγια! Είναι και υπόσχεση που έχετε να δώσετε στον εαυτό σας για την μικρή σας οικογένεια! 


Να μην πηγαίνει χαμένη ΚΑΜΙΑ μέρα στη νέα σας ζωή!

Ζήστε την μαγεία της ζωής!!!


Καταλάβατε γιατί δεν μπορούσα να μην δώσω τα βραβειάκια μου στην Αγαθούλα μου?


Σας φιλώ γλυκά και σας εύχομαι όμορφα και sexy βράδυα σε όοολη την μπλογκογειτονιά μας!.....

 Η ζωή είναι για να την ζούμε!
 Όχι για να την χαρίζουμε!!!


Δυνατή αγκαλίτσα.....           ;ο)


                                                                        *Vailie*

                              

Δευτέρα 14 Μαΐου 2012


Καλησπέρα στην μπλογκογειτονιά!
 Απ'ο,τι βλέπω περνώντας από τα σπιτάκια σας, μου είστε καλά σε γενικές γραμμές!
Συγγνώμη για την πολυήμερη απουσία μου, μα πήρα άδεια από τη σημαία για λίγες μέρες,
να ρίξω λίγο τους ρυθμούς μου γιατί τελευταία το έχω παρακάνει!
 Δεν ξέρω βέβαια αν μου ήταν αρκετό το διάστημα αυτό, γιατί απλά όλη η υπόλοιπη ζωή μου (η εξω-μπλογκική) συνεχίζεται με τρελλούς ρυθμούς και ένταση...
Μας έπιασε και η ζέστη, μας έπιασε και η Άνοιξη, μας έπιασε μανία....και δεν μας αφήνει!
 Από δουλειές σπιτιού ...τα γνωστά! όσες κρατάτε νοικοκυριό ξέρετε, καταλαβαίνετε και ήδη κουνάτε το κεφάλι και ξεφυσάτε!
 Με την δουλειά...τρέξιμο από το χάραμα! (να λέω κι ευχαριστώ που έχω δουλειά...)
 Αυτό που μου στοιχίζει,όμως είναι ότι έχασα την δημιουργικότητά μου εδώ και αρκετό καιρό!  
Την ψάχνω, μα μου κρύβεται! Στα χορταράκια, στα λουλούδια, στα νεραϊδόσπιτα και στις φωλίτσες των πουλιών, καβάλησε στα σύννεφα και πάει!
 Το' σκασε χωρίς εμένα...κι απόμεινα πίσω, μόνη κι έρημη!
 Και ένα πέπλο μελαγχολίας με τυλίγει και με πνίγει κάποιες στιγμές...
 Δεν την μπορώ αυτή τη μοναξιά....
Μοναξιά από την φαντασία μου, την δημιουργία μου, την ξεκούραση και το χαλάρωμά μου! 
 Και απορώ!!!!!!
Γιατί δεν πήρα ακόμη τα βουνά? Να χαθώ τρέχοντας ανάμεσα στα δάση... να λαχανιάσω, να κουραστώ και να γδαρθώ από τα κλαδιά των δέντρων που θα σκύβουν να με πάρουνε κοντά τους....
Αλλά όλα αυτά ανήκουν σε μια άλλη σφαίρα! Σε μια άλλη Βαϊλί......
(.....που η θέση της δεν είναι σε αυτό το μπλογκ...)

..................................................................................................................................

Ας φορέσω λοιπόν το πιο γλυκό μου χαμόγελο και ας σας αφήσω να δείτε λίγα από αυτά που έχω φτιάξει το τελευταίο διάστημα!
Για ένα μικρό και ζωηρό ελαφάκι που έχει αναρτήσει έναν ΡΟΖ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ!!!
Αν περάσετε μια βολτίτσα από το σπιτάκι της θα δείτε πόσο υπέροχο είναι και τι απίστευτα κι ευφάνταστα πραγματάκια φτιάχνουν τα μαγικά χεράκια της! Αξίζει να της δώσετε ένα χαδάκι ανάμεσα στα αυτάκια... ;ο)       χιχιχι!



Αυτό λοιπόν το κολιέ με σταθερή  "λαιμαργιά" καθώς και το βραχιολάκι είναι για τον ροζουλί
διαγώνισμό της Βιβίκας της γειτονιάς!



 Επίσης, Βιβίκα μου, δεν ξέρω αν θα ήθελες να προτιμήσεις το outfit της κόρης μου, 
που παρά το νεαρόν της ηλικίας της  (μόλις 5,5 χρονών), ντύθηκε "prima donna" 
και αποφάσισε να βγάλει τη Ζιζί της βόλτα!!!




 Μόνη της ντύθηκε με ένα σεντόνι ροζ, την καπελαδούρα μου την καλοκαιρινή και το φουλάρι μου το μπλεδούλι, φόρεσε τα γοβάκια της τα ροζ-μαύρα (δεν φαίνονται καλά) και έδεσε το λούτρινο ροζουλί σκυλάκι της με μια χριστουγεννιάτικη (!!! :-Ο) γιρλάντα!!!
 Και μετά στήθηκε να την βγάλω φωτο!!! ¨Εχω κάνει κάτι γέλια με αυτές τις πόζες της...
Χωρίς να της πω το παραμικρό εγώ!!! (από ποιον πήρε αυτό το παιδί???)


 Βιβίκα μου, η επιλογή δική σου! Και καλή επιτυχία σε όλους όσους παίρνουν μέρος !!!


...................................................................................................




 Ένα άλλο αξιόλογο μπλογκοσπιτάκι, από τα "μικρά" της γειτονίτσας μας,  είναι και αυτό
της Χριστίνας!
 Η μικρή νεράϊδα του χειμώνα με τα ανοιξιάτικα βραβεία της σκορπάει χαρούμενες νότες 
 σε δεκάδες μλογκόσπιτα!
Μα πάνω από όλα είναι η καλή της και γενναιόδωρη καρδιά που σε ζεσταίνει με το που 
 βρεθείς στο σπιτικό της!
 Της έχω ιδιαίτερη αδυναμία, όπως καταλαβαίνετε γιατί υπήρξα η πρώτη της "follower"!!!
Μεγάλη τιμή για μένα...  Σε ευχαριστώ μικρούλα μου μέσα από
την καρδιά μου!!! 










  Βάσει αυτών των βραβείων πρέπει να σας γράψω 7 πράγματα για μένα και να απαντήσω σε 10 ερωτήσεις!Αρκετή δουλίτσα δηλαδή!χαχα! 
  
  Λοιπόν....

1. Μου αρέσουν όλες οι εποχές του χρόνου, η καθεμιά για τα δικά της καλά. Όλες χρειάζονται και ωφελούν στον κύκλο της φύσης και της ζωής...
2. Μου αρέσει να είμαι με κόσμο και να βρίσκομαι με συγγενείς, μα ώρες-ώρες τρώω κάτι φλας...να μην θέλω να δω κανέναν!
3. Είμαι πολύ αισιόδοξη και χαρούμενη, μα τελικά διαπιστώνω με τρόμο πως οι άνθρωποι δεν θέλουν να βγουν από την μιζέρια και την απελπισία τους!
4. Παρόλο που έχω μια δουλειά και πρέπει να λέω ευχαριστώ που υπάρχει και για τα όσα μου προσφέρει αυτός ο μισθός, δυστυχώς-κι ακούγομαι αχάριστη,το ξέρω-την νοιώθω σαν τροχοπέδη σε όλο αυτό που θάθελα να είμαι και να κάνω στη ζωή μου! Αλλά,πάλι δόξα τω Θεω...
5. Τρελαίνομαι να διαβάζω βιβλία, μα αποφεύγω να μπαίνω στα βιβλιοπωλεία. Είμαι ικανή να ξοδέψω ένα μισθό σε διηγήματα και βιβλία κατασκευών! Όταν διαβάζω, μπορεί για μέρες να είμαι πραγματικά "αλλού"!!! Και αυτό δεν συμβαδίζει με την καθημερινότητά μου κι επειδή δεν μου φταίνε σε τίποτα ο άντρας μου και τα παιδιά μου, το αποφεύγω! Μα μου λείπει αυτή η "φυγή"κι έτσι το "σκάω" πότε-πότε...χιχι! :οp
6. Παλιότερα έγραφα ποιήματα και κρατούσα ημερολόγιο! Τώρα τα ποιήματα μένουν στην καρδιά μου και το ημερολόγιο γράφεται στα μάτια των παιδιών μου.
7. Πολλές φορές παλεύει μέσα μου η αγοροκοριτσίστικη με την θηλυκή πλευρά μου και ντύνομαι κατά πως ξυπνήσω το πρωϊ. Κάθε μέρα μου είναι σαν να παίζω έναν ρόλο και ντύνομαι όπως το απαιτεί! από "μικρό σπίτι στο λιβάδι" μέχρι "pretty woman", κλπ. (τελικά από μένα πήρε το παιδί μου? από την καταπιεσμένη ηθοποιό που κρύβεται μέσα μου?χαχαχα!!!) 

 Φιουουου!
Τελείωσαν τα 7 πράγματα για μένα!
 Αυτό δεν είναι ανάρτηση.....σιδηρόδρομος είναι!!! 

Και απάντηση σε 10 ερωτήσεις...
Πάμε πάλι!

1.Αγαπημένο τραγούδι αυτή την εποχή? 

            Michel Teló - Ai Se Eu Te Pego

2.Αγαπημένο επιδόρπιο?
      Παγωτό με γιαούρτι και βύσσινα!
3.Τι σε εκνευρίζει?
     Η κατάντια της χώρας μας και το "γράψιμο" όταν μιλάω σε κάποιον!!!  Επίσης το ότι όσα κι αν κάνω , δεν με φτάνουν οι ώρες της μέρας που τελειώνει κι εγώ έχω ακόμη εκκρεμότητες ! Χώρια που κυνηγάω να βρω λίγο χρόνο να φτιάξω αυτά που θέλω και κατλήγω να υλοποιώ κάποια μετά από μήνες!
4.Όταν είσαι εκνευρισμένη...
      ...προσπαθώ να ηρεμήσω ακούγοντας πολύ δυνατά μουσική και χορεύοντας. Κατά κανόνα ακούω σε σχετικά χαμηλή ένταση , οπότε η δυνατή μουσική με εκτονώνει άμεσα. Εναλλακτικά, μου αρέσει να πετάω πράγματα και να χτυπάω πόρτες ! Μα δυστυχώς δεν το κάνω καθόλου συχνά...
Στο γραφείο, απλά χαζεύω έξω από το παράθυρο και περιμένω να μου περάσει! :οp
5.Αγαπημένο κατοικίδιο?
    Ο Σβεν μου... Το ημίαιμο κηνυγόσκυλό μου.
6. Άσπρο ή μαύρο?
    Ουράνιο τόξο!
7.Ο μεγαλύτερος φόβος?
    Μην πάθουν κάτι το παλικάρι μου, τα κοριτσάκια μας και η ικογένειες μας και οι άνθρωποι που αγαπώ! Κάτι που δεν θα μπορώ να βοηθήσω ή να αποτρέψω...
8.Η καθημερινή μου "στάση"?
    "Χαμογελάτε! Κάνει τους άλλους να ανησυχούν!" χιχιχι!
Γενικά χαμογελάω και γελάω αυθόρμητα!
9.Τι είναι τέλειο?
    Η αγαλλίαση που νιώθω όταν περιφέρομαι στο ήσυχο σπίτι μας τη νύχτα και απολαμβάνω τα αγαπημένα προσωπάκια του παλικαριού μου και των παιδιών μου  να κοιμούνται γαλήνια
10.Ενοχή?
   Ότι δεν είμαι αρκετά καλή μαμά και μεθαύριο οι κόρες μου θα με χρεώσουν για τα λάθη που θα έχω κάνει!

    ......................................................................................


  Όλα αυτά είναι μερικά πραγματάκια από εμένα που τώρα πια τα ξέρετε κι εσείς! ;ο)
 Δεν θα δώσω σε άλλα μπλογκς τα βραβεία γιατί νομίζω ότι τα έχετε πάρει σχεδόν όλα τα σπιτάκια. Επίσης, πάσχω από σοβαρη έλλειψη χρόνου, οπότε καταλαβαίνετε ότι μου είναι αδύνατον να συνεχίσω την ανάρτηση και να ψάξω να βρω ποιοι δεν τα έχουν πάρει για να τους τα δώσω.
Ελπίζω να με καταλαβαίνετε σε αυτό το σημείο...


Καλό βράδυ και να προσέχετε.....

                                     ;ο)                  *Vailie*































Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Καλό μήναααα!!!!!



Καλό μήνααααα!!!!
 Με λουλούδια και χαρές και όμορφα στεφάνια υποδεχόμαστε τον πιο χρωματιστό μήνα 
της Άνοιξης!!!


  
 Το πρωτομαγιάτικο τσόχινο στεφάνι που έφτιαξα μαζί μες την Ουρανίτσα μου!
Πρώτη φορά οι δυο μας...
 "Μαμά, χαίρομαι τόοοοσο πολύ που φτιάχνουμε αυτό το στεφάνι μαζί!"...
Καρδούλα μου....
 



Στο δασάκι προς αναζήτηση λουλουδιών για το μεγάλο μαγιάτικο στεφάνι που θα επιληφθεί 
η γιαγιά μας! Μια συνήθεια που έγινε παράδοση στην οικογένεια μας!





Η γιαγιά μας επί το εργον! 



'Ετοιμοοοο!!!!




 Και του χρόνου! Να έχουμε λουλούδια στο μυαλό και στην καρδιά μας! 
Και στην πορεία της χώρας μας φυσικά.....!


Σας φιλώ!  ;ο)


                                             *Vailie*


 Υ.Γ.: Αγαπημένο Σπιρτοκουτάκι μου, δεν νομίζω ότι προλαβαίνω τον διαγωνισμό σου, μα αν θες στόλισε στο σπιτάκι σου  με το στεφανάκι μου!
 Φιλιά ανθοστόλιστα!