Παρασκευή 5 Ιουλίου 2013

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ!!! (συμμετοχές) Α΄ΜΕΡΟΣ


Γεια και χαρά σας , αγαπημένοι...
  Εύχομαι να  είστε όοοολοι καλά!!! 
Λοιπόν.... κάθομαι και γελάω μόνη μου σήμερα, γιατί ακόμη και στον δικό μου διαγωνισμό βγήκα εκτός  τόπου και χρόνου!!!!!!!
Αχαχαχα!!!!! ;οD

 Για να μην μου τρελλαίνεστε κι εσείς , επειδή εγώ έχω το "θεματάκι" μου με τον χρόνο και τα όριά του (όσοι με ξέρουν στην πραγματική μου ζωή...ξέρουν πλυ πλυ καλά τι εννοώ....)
 είπα να δώσω μια παράταση, μα τελικά πέρασαν οι μέρες κι εγώ δεν προλάβαινα να μπω ούτε στο δωμάτιο  που έχουμε τον η/υ!
 Οπότε, καταλαβαίνετε..αντί για λίγες μέρες παράταση κοντεύει να  φύγει ΚΑΙ το καλοκαίρι!!!  :οp


Ευχαριστώ σας κατ'αρχήν μέσα από την καρδιά μου!!!!!

 Για όλα τα όμορφα σχόλια και τις τόοοσο υπέροχες αναρτήσεις που κάνατε για χάρη της ιδέας μου!!!!

 Η αλήθεια είναι ότι με σοκάρατε! Ευχάριστα, αλλά με σοκάρατε!
 Όταν έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση, μου βγήκε τόσο αυθόρμητα η "πρόκληση" που δεν φαντάστηκα τι θα ακολουθούσε! Τελικά, το μπλόγγινγκ (συγγνώμη για τα άπταιστα ελληνικά μου...) είχε να μου δώσει πάρα πολλά και διεύρυνε κατά πολύ τους ορίζοντες μου!
 Αλήθεια σας ευχαριστώ όλους από βαθειά μέσα μου! Και γι'αυτό θέλησα να πάρω από όλους όσους μου σχολίασαν "κάτι" και να βρω την ελπίδα μέσα του!!! Ακόμη κι από τους μπλόγγερς που δεν έκαναν ολόκληρη ανάρτηση, απλά σχολίασαν στην προηγούμενη ανάρτησή μου!

 Η διαδικασία που ακολούθησα ήταν λίγο, ας πούμε, αυθαίρετη , μιας και θέλησα να κρατήσω  κάτι από κάθε  έναν/μία που σχολίασε στην ανάρτηση με το παιχνίδι! Μου φάνηκε πιο δίκαιο έτσι και δεν θα ήθελα να αποκλείσω κάποιον από την κλήρωση!
Έτσι, μπήκα στα σπιτάκια σας ακόμη και σε αυτά που δεν έκαναν μια «ειδική» ανάρτηση για το παιχνίδι, για να βρω αυτό που έψαχνα,  απλά γιατί ήθελα «αυτή» την μικρή φλογίτσα που σιγοκαίει μέσα σε κάθε ανήσυχη ψυχή !
Ας πούμε ότι μου αρέσουν οι περίεργες συλλογές…….. ;ο) 
 Η λεπτομέρεια ήταν πως διάλεξα ανάμεσα στα σχόλια και τις αναρτήσεις που αφορούσαν το διάστημα του παιχνιδιού (22 Φεβρουαρίου έως 25 Μαρτίου, έδωσα και μια μικρή παράταση -ερήμην σας :οp - ως το τέλος του Μάρτη!)
Στις 31 έκανα την κλήρωση με την βοήθεια των ζουζουνιών μου και στο Β΄μέρος θα δείτε τα αποτελέσματα.
 Επειδή ήταν τεράααααστια η ανάρτηση και σίγουρα πλυ πλυ κουραστική, την χώρισα σε δύο μέρη!
Γιατί πιστεύω ότι αξίζει κάθε συμμετοχή να την διαβάσετε (αν αντέξετε τελικά...χεχεχε!!!) κι έτσι θα κάνετε ακόοοομη λίιιιγο υπομονή μέχρι να μάθετε τα αποτελέσματα της κλήρωσης και τις νικήτριες (πάλι χεχεχε!!!)

               ---------------------------------------------------------------------
------------------------------------------------------------------------------------------

  Περνάω κατευθείαν λοιπόν στα γεγονότα...
Οι συμμετοχές σας!


- Η καλή μου παραμυθού (και όχι παραμυθατζού…) Ελένη Φλογερά  (http://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/2013/03/blog-post.html)



Μέσα σε αυτό το κουκούλι κρύβεται η ελπίδα, η ελπίδα που δεν 

χάνεται. Την ελπίδα που πρέπει να διαφυλάξουμε  και εμείς και από
αυτή να αντλήσουμε δύναμη για να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα.
 Και αυτή η ελπίδα θα μας δώσει φτερά να φτιάξουμε το δικό μας 
παραμύθι κόντρα στις αντιξοότητες της ζωής.
----------------------------------------------------------------------------

-         Η αγαπημένη μου και πολύ ιδιαίτερη για μένα Levina
       (http://levina-imagination.blogspot.gr/2013/03/blog-post_19.html)

(της «έκλεψα» λίγους στίχους που με άγγιξαν βαθειά, γιατί με αντιπροσωπεύουν απόλυτα!!!)
 "…..μια γυναίκα ήταν, πλασμένη από γη και ουρανό
Πίστευε πως μ’ένα χαμόγελο όλα μπορεί να τα μεταμορφώσει γύρω της, καλύτερα να γίνουν . Φοβόταν εκείνους που δεν ήξεραν να ονειρεύονται…. Όλα μπορούσε να τα γευτεί, όλα να τα ζωγραφίσει, στον κόσμο τον δικό της δεν υπήρχαν όρια και φραγμοί.
Μια γυναίκα ήταν που στο χέρι της κρατούσε ένα φτερό…..ώσπου ξεχείλισαν τα μάτια της, γέμισαν χρώματα τον ουρανό της κι ένα χαμόγελο έλαμψε ο ήλιος στο πρόσωπό της.
Μια γυναίκα ήταν που μπορούσε να ονειρεύεται……"

---------------------------------------------------------------------------------------

- Η τρυφερή κι ευγενική μου Χρυσούλα
(http://diaxirosxrysa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_8.html)



"η άνοιξη είναι γεγονός....
γι`αυτό ανοίξτε κι`εσείς!....τεντωθείτε!....χαμογελάστε!.....
πάρτε βαθιές ανάσες!....
Άνοιξη = Ελπίδα!!!
Λουλούδια σας υποσχέθηκα..."- (πίνακες ζωγραφισμένοι από την ίδια!)

----------------------------------------------------------------------------------

-         Το παιχνιδιάρικο και ευαίσθητο Μωβ Δελφινάκι μου
 Η δελφινο-μανούλα με το δελφινο-μωράκι της
" Είμαι πίσω σου, μικρό μου!!! Προχώρα!!!"
Ελπίδα για τη ζωή κάθε μικράκι που έρχεται στον κόσμο! 



----------------------------------------------------------------------------------------------------------

-         Η μοναδική μου πριγκίπισσα Αριστέα
«μα πιο σπουδαία κι από την ομορφιά στα μάτια, είναι το βάλσαμο στην ψυχή….έτσι να σβήνεις και τις λύπες, καρδιά μου»
 Το παλιό "σβησμένο"ποδήλατο  τυλιγμένο στα ολόφρεσκα άνθη της μικρής αμυγδαλιάς...
Υπάρχει ελπίδα και για το ποδήλατο (που ξανάνιωσε στα χέρια της Αριστέας μας) και για την αμυγδαλίτσα (που αψηφάει κάθε άνοιξη το κρύο για να μας χαρίσει την ομορφιά της!)

-------------------------------------------------------------------

- Η τρεχαλίτσα και δημιουργική Φιλία μου

Ο σταυρός όπου στρέφουμε το βλέμμα μας όταν ζητάμε ελπίδα με φόντο το ουράνιο τόξο (την υπόσχεση του Θεού)

ή τα μπουμπουκάκια της μανόλιας της πάνω στα γυμνά κλαδιά που αψήφησαν κι αυτά τον χιονιά....(δεν μπορούσα να ξεχωρίσω!!!)



-------------------------------------------------------------------------------------------------

- Η ζουζουνίτσα  Σοφούλα μου
 Μια εικόνα με αισιόδοξο κι ελπιδοφόρο πράσινο παντού


---------------------------------------------------------------------------------------------------

-         Η ρομαντική και τόοοσο ευαίσθητη Marie μου, που μου χαρίζει στίχους όταν τους έχω ανάγκη πιο πολύ…(http://mariekotro.blogspot.gr/2013/03/)

~Έκλεινα την ψυχή μου στα κοχύλια και στα χάριζα, για να μαθαίνεις τα τραγούδια της θάλασσας. ~ Αλκυόνη Παπαδάκη ~

~Την άνοιξη αν δεν την βρεις τη φτιάχνεις." ~ Οδυσσέας Ελύτης~

~Να γίνομαι άνεμος για τον χαρταετό και χαρταετός για τον άνεμο, ακόμη και όταν ουρανός δεν υπάρχει! ~ Οδυσσέας  Ελύτης ~

---------------------------------------------------------------------------------

-         Η απίστευτα ευρηματική και ταλαντούχα Ρένα μου


                         Αφίσα των παιδιών, που είναι η ελπίδα του κόσμου μας!!!!
---------------------------------------------------------------------------------

-         Η χαρούμενη και δημιουργική  Γιούλα μου
            Με την Ελπίδα και την Παρηγοριά όλου του κόσμου...την Παναγία μας!!!

-----------------------------------------------------------------------------------------------

-         Η  Μαρία, η χρυσομελισσούλα μου και όοολη η ζουζουνιστή κυψέλη τους!
Το μεράκι τους και η αγάπη για δημιουργία δίνουν ελπίδα και χαρά στη δύσκολη σημερινή πραγματικότητα!

-----------------------------------------------------------------------------------------

-         Η γλυκιά μου Δέσποινα


"Αμυγδαλιά μου όμορφη,μες στην καρδιά του χειμώνα,βιάζεσαι να ξεπετάξεις τα άσπρα σου άνθη...
για να μας δείξεις ότι η άνοιξη κοντά είναι....Όλοι το ίδιο αισθανόμαστε πιστεύω όταν αντικρίζουμε αυτή την ομορφιά...........ελπίδα..........Ό,τι κακό και να συμβαίνει γύρω μας η φύση είναι εδώ συνεχίζει το έργο της,και είναι σαν να μας λέει: θάρρος φίλοι μου,όλα θα περάσουν,η άνοιξη κοντά είναι.........
ο ήλιος θα λάμψει και πάλι,ο χιονιάς θα φύγει...."

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    -   Η βουτηγμένη σε όνειρα και χρυσόσκονη Μαριάννα μου
  (http://onirokosmos-art.blogspot.gr/2013/03/o.html)
με ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Αλκ.Παπαδάκη...
- Τι χρώμα έχει η λύπη? ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου, που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες? Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη.
- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στην αγκαλιά της. Έχει βαθύ άγριο μπλε.
- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα?
- Τα όνειρα? Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.
- Τι χρώμα έχει η χαρά?
- Το χρώμα του μεσημεριού, αστεράκι μου.
- Και η μοναξιά?
- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.
- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο να το ρίχνεις επάνω σου, όταν κρυώνεις. 

  Τ΄αστέρι έκλεισε τα μάτια και ακούμπησε το φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.


- Και η αγάπη? Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη?
- Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.
- Τι χρώμα έχει ο έρωτας?
- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.
- Έτσι, ε? "Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού", είπε το αστέρι...
Κοίταξε μακρυά στο κενό.... Και δάκρυσε.........................
  Τ΄αστέρι έκλεισε τα μάτια και ακούμπησε το φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.
Ελπίζω!
- Μην πικραίνεσαι, είπε. Και βούρκωσε. Είναι όμορφη η ζωή. Πίστεψέ με! Αξίζει να την ζει κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές. Σε νοιώθω. Λες να μην τα ξέρω όλα αυτά? Μα, να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Δεν σταματάει πουθενά η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο την ψυχή τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει και πάλι  από την αρχή. Τώρα, έχεις φουρτούνα εσύ και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. 

"Πρόσεξε, μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνιά του δρόμου μ΄ένα λουλούδι στο χέρι. Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δεν χάλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα τον καιρό να σηκωθείς. Τ΄αγάλματα μόνο δεν λυγάνε"...
- Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ΄ αστέρι του.
- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.

Σε λίγο θα ξημερώσει... Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Και ονειρεύονται.... Ονειρεύονται και ελπίζουν...."



--------------------------------------------------------------------------------------
-         Η άλλη ξωτικο-μανούλα η Κάτια μου
(http://katitimou.blogspot.gr/2013/02/vailie.html)

 Με ένα υπέροχο βιντεάκι (δυστυχώς δεν ξέρω την διαδικασία να το μεταφέρω εδώ)
και δυο υπέροχα λογάκια... "Ελπίδα είναι η ανατολή του ήλιου μας, το φως του , η θέρμη του , το ξημέρωμα της κάθε μέρας
Ελπίδα είναι να συγκινήσαι , να τρέμεις ,να πονάς ,  να αγαπάς  , να ζεις  !!!!"

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=qfdQes-_jeQ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

-         Το ευαισθητούλι, ρομαντικό και τρυφερό Αγαθουλίνι μου
(http://byagathi.blogspot.gr/2013/03/felt-brooches.html)



Ελπίδα = τα πρώτα παπουτσάκια ενός νεογέννητου, φτιαγμένα με αγάπη!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- Η ιδιαίτερη Μαρία-Έλενα μου
(http://glykia-zoi.blogspot.gr/2013_03_01_archive.html)

 Ένα ακόμη βιντεάκι.....
Ελπίδα = Η αγάπη έρχεται στο τέλος!!!!!!!!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=GZ9UAzYGWOM

                --------------------------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Μέχρι εδώ καλά μου φιλαράκια για σήμερα!
 Ελπίζω να μην σας κούρασα πολύ..... Εεε, είπα να σας αποζημιώσω που είχα τόσο καιρό να δώσω σημεία ζωής στο μπλογκοσπιτάκι μου!
 Επέστρεψα!!! Είδατε που άνοιξα τα παράθυρα να ξεμουχλιάσει λίγο, να φύγει η κλεισούρα, να μπουν οι φωτεινές σας αχτίδες να με ζεστάνουν με την αγάπη σας.....

Άλλη στιγμή θα σας πω τα δικά μου....
Για την ώρα  να μου είστε καλά!

Να μου είστε υπέροχα!!!

Να είναι όλα γιορτινά και φωτεινά στην κάθε σας μέρα!!!!

 Γιατί όλοι μας αξίζουμε να χαμογελάμε, να αγαπάμε και να αγαπιώμαστε δυνατά!!!!

Σαν να είναι η τελευταία μέρα μας στη γη!!!!

(δεν ακούγεται και τόοσο ελπιδοφόρο, μα ΕΙΝΑΙ!!! Διαβάστε πίσω από τις λέξεις....)



                     Θυμάστε το κακτάκι μου? Άνθισε και με γέμισε χαρά κι ελπίδα!!!



Το μικρό σας Βαϊλί θα είναι εδώ να σας αγαπά πλυ πλυ 
 και να ελπίζει για το κάθετι.....

Καλό ΣαββατοΚύριακο!!!!! και γλυκό φιλί!!!!!