ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!

Μια μαμά πρέπει να είναι εφευρετική για να κάνει τα μικρά της να φάνε.....

 Πρωινές χαμογελαστές φατσούλες!!!

 Ανοίγεις το ταπεράκι χαμογελώντας....

Κλασσικό τοστάκι μερέντας....

(ψωμάκι, μερέντα, ψωμάκι)

Εδώ που τα λέμε, ποιος δυσκολεύεται να φάει μερέντα.....

                                          ----------------------------------------------------

 Έχω μια συνταγούλα για μαμάδες που θέλουν να εντάξουν τα δημητριακά στη διατροφή των παιδιών τους!

 Είναι απλή! Απλοϊκή θα έλεγα... Και ευέλικτη ως προς το τι θα βάλεις μέσα!

  Υπάρχει η κανονική συνταγή που δεν θυμάμαι που την έχω βρει...έχω λίγο καιρό που την ανακάλυψα.  Αν την θυμηθεί κάποια μπλόγγερ να μου το πει να το σημειώσω ότι είναι δική της!

οκ?

 Λοιπόοον, θα χρειαστείτε : 1/2 κούπα ζάχαρη,
                                                 30 γραμμ. βιτάμ λιωμένο
                                                 1 βανίλια
                                                 1 κούπα αλεύρι
                                                 50 γραμμ. σταγόνες σοκολάτας
                                                 1/2 κούπα γάλα
                                          και 1 κουταλάκι του γλυκού baking                                                                                                   powder

Αφού τα ανακατέψουμε όλα μαζί, απλώνουμε λαδόκολλα σε ένα ταψί  και μοιράζουμε κουταλιές από το μείγμα σε αρκετή απόσταση μεταξύ τους, γιατί απλώνουν. Αν είναι νερουλό το μείγμα μας, προσθέτουμε λίγο αλεύρι.

Ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου για 15 λεπτάκια και μετά στους 150 βαθμούς για άλλα 10 λεπτάκια.

Κι αφού έχει μοσχομυρίσει το σπίτι....είναι έτοιμααααα!!!!!!

Και τώρα η δική μου εκδοχή που δεν μπορώ ποτέ να έχω ακριβώς τα υλικά που χρειάζονται,  άρα κάνω αλχημείες και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εε...χμμ...φαντασμαγορικά  διαφορετικό έως απίθανο!!!  :οpppppp

 Έτυχε αυτή τη φορά......να μην έχω ανοιχτό πακέτο άσπρης ζάχαρης,

 είχα όμως 1/2 κούπα 

(για φαντάσου!!!ακριβώς όση χρειαζόμουν!!!) άχνη ζάχαρη!

Επίσης, βαριόμουν να λιώσω 30 γραμμάρια βιτάμ (που να λερώνω μπρίκια τώρα, πολύ κακό για το τίποτα)  κι έβαλα καλαμποκέλαιο (2 κουταλιές της σούπας ..ε, με το μάτι , λέμε τώρα...) που είχα πιο πρόχειρο...

 Επίσης, για κάποιο περίεργο λόγο ξέμεινα από αλεύρι!!! (εκεί πήγα να ανησυχήσω ...άρχισα να ψάχνω  πιθανές λύσεις: μήπως να βάλω πουρέ πατάτας? ε, σε σκόνη είναι κι αυτός...θα βγει λίγο ενισχυμένη η ζύμη... Ευτυχώς πριν την υλοποιήσω, ανακάλυψα ότι  είχα ένα ολόκληρο σακουλάκι καλαμποκάλευρο...

Επίσης, δεν είχα σταγόνες σοκολάτας! Ωωωωχ, τώρα !!!!Η μαγική λέξη είναι "σοκολάτα"!!! Άρα,  σοκολάτα να'ναι και όπως να'ναι!!! Βουτάω κι εγώ ένα Nesquick που βρήκα μπροστά μου....μέσα κι αυτό! 4 κουταλιές πυργάκια έβαλα  Να γίνει σίγουρα σοκολά!!!χιχιχι!!! ε, από βιταμίνες δεν ξέρω αν έμεινε καμία!

 Μάλλον κάηκαν στο ψήσιμο!!!! :οpppp

 Τέλος, είπα να έχει και κάτι ίδιο η συνταγή!!! 

Και ήταν ο μόνος λόγος που  κρατήθηκα να μην βάλω πορτοκαλάδα αντί για γάλα !!! :ο))))))) 

( μη μου σοκάρεστε, καλέ!!!!! θα ήταν η νηστίσιμη εκδοχή της ....χαχα)!

 Α, και τέλος πρόσθεσα διάφορα υπόλοιπα δημητριακών,

που είχαν περισσέψει και έγινε φανταιζί!!!!!

Εύλογα θα αναρωτιέστε τι στην ευχή ξεκίνησα να φτιάξω, αφού δεν είχα σχεδόν τίποτα από τα πραγματικά υλικά!!! Ε, έτσι είμαι εγώ, ανάποδη!....δεν μπορώ την πεπατημένη....πάω από τα καταρράχια! 

 Anyway........ ξεκίνησε κάπως έτσι, αν και δεν είναι στα καλύτερά του από εμφάνιση....

Ούτε εδώ έχει καμιά....γοητεία !

 Παρακάτω όμως.....

Μμμμμ..... θα ήθελα να μπορούσα να σας μεταφέρω την απίστευτη θαλπωρή που απλώνεται στην καρδιά  πρώτα, όταν το σπίτι μυρίζει σπιτικό γλυκάκι 

και μάλιστα με σοκολάτα.....

Είναι σαν να  κάθεσαι αγχωμένος  στο γραφείο σου να προλάβεις χίλιες εκκρεμότητες και τα τλφ να χτυπάνε διαρκώς,

 ενώ  στου Παυλίδη το εργοστάσιο λίιιιγο πιο πέρα,   λιώνουν ποτάμια καυτής σοκολάτας

 και ευωδιάζουν τα Πετράλωνα απ'άκρη σ'άκρη .....

αυτή η λιγοθυμιά που σου'ρχεται , απλά ....

 ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!!!!!! 

(Μην ξεροκαταπίνετε!κάτω δεξιά έχω χαρτομάντιλα για τα...σάλια!!!Πλάκα κάνω βρεεεεε!!!!!!αχαχαχα!!!!)

 Ας απολαύσω κι εγώ ένα...... μμμμ!!!Μμμ!!!! Μμμμμμμμμμμμμμμ.....................

  Θέλει κανείς? έχει λίγο ακόμα!!!

                     Ουπς!!!!!! Πάειιιιιιι!!!!!!!!! Αχαχαχα!!!!

 Έχει κι άλλο βρεεεε!!!!!! Μην κάνετε έτσι!!!!!!!!

Μιαμ! μιαμ! μιαμ!!!

Αγαπάκια μου......άντε για την κουζίνα τώρα  ή για νάνι σας να ονειρευτείτε το εργοστάσιο σοκολάτας του Τσάρλυ!!!! Τρώγεται τελικά!!!

 Το crash-test έγινε!  Αύριο θα ταΐσω τα καμάρια μου στο γραφείο ... έχω κάτι παλικάρια εκεί......

 Καλό σας βράδυ....  ή καλή σας ημέρα!!!!!

 

                                                                                    Μικρό Βαϊλί*  

                                                        ...και γλυκό σοκολατο-φιλί!

Υ.Γ1: Αφιερωμένο σε όσους περνάνε δύσκολα αυτό τον καιρό...
Υ.Γ2: Τα μάτια μου έχουν βγει σαν του βαμπίρ στην τελευταία φωτο.... Δεν ξέρω γιατί...πέρασε η πανσέληνος.... :ο))))))
Υ.Γ3: Κι ένα τραγουδάκι για να αρχίσει ή να τελειώσει όμορφα η μέρα σας!

...όλα τ' άλλα ηχούν μακρινά.... 
ένα αστέρι που σκάει στ'ουρανού την καρδιά!

ΤΕΛΟΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΞΑΝΑ.....

Καλησπέρα σε όοολη την μπλογκογειτονιά!

Εύχομαι να έχετε μια όοομορφη Παρασκευή!!!

 Η δική μου Παρασκευή δεν πήγε τόσο καλά μέχρι τώρα είναι η  αλήθεια..... :ο/

Μα ελπίζω να φτιάξει,  αν και το πιο πιθανό είναι να έχω ένα  κακό, ψυχρό  και ανάποδο Σαββατοκύριακο!!!

Πραγματικά το εύχομαι,  μπας και λειτουργήσει αντίθετα στο...σύμπαν και γίνει  τελικά  ήσυχο,  ήρεμο και ευχάριστο.....

(ψυχρό μπορεί να είναι! Και με βροχούλα αρκετή! Να χωθώ κάτω από μια κουβερτούλα,  στη μεγάλη πολυθρόνα έξω στο μπαλκόνι  με μια κούπα ζεστό καφέ ή σοκολάτα.... 

Αν με ακούει κανείς εκεί επάνωωωω!!!!!

Ψυχρό να είναι.....

 Μα έχω κουραστεί η γυναίκα, σας λέω !!  Ψυχικά!!!  Η σωματική κούραση είναι κάτι που έρχεται και φεύγει, αρκετά εύκολα τελικά!  Το από μέσα όμως πως ξεκουράζεται? Έχετε καμιά συμβουλή για το μικρό Βαϊλί?

Θέλω να κάτσω και να φτιάξω πραγματάκια.... να δημιουργήσω!

 Μου αρέσουν οι κατασκευές και πολλές φορές κάτι (ένα τραγούδι, μια μουσική , μια ταινία, μια ιστορία από την αληθινή ζωή, μια ατάκα  μια αλήθεια, λίγη φαντασία και πολλά άλλα ακόμη....) μου δίνουν το έναυσμα να δημιουργήσω!

  Αυτό ακριβώς είναι που με ξεκουράζει. Ακόμη κι αν με πάρει το ξημέρωμα με τα πινέλα,  το πιστόλι (σιλικόνης, μη λαχταράτε και ζούμε σε άγριες εποχές...) τις τσόχες,  το φελτ, τις χάντρες,  τα βότσαλα ,τα μαλλιο-κουβαράκια μου.... ακόμη και τότε η ξεκούραση της ψυχής μου είναι απερίγραπτη...

 Ξεχνιέμαι , αφήνομαι και τελικά χαλαρώνω! Μέσα σε όοολη την ενδεχόμενη  νύστα μου η χαρά και η δύναμη που παίρνω από την ολοκλήρωση μιας ιδέας είναι το καλύτερο "ξεκουραστικό" για μένα! :ο))))

-------------------------------------------------------------------------------------

Θα ήθελα να σας γράψω πόσο δύσκολη ήταν η μέρα μου σήμερα.....

Πόσα δύσκολα έγιναν , μα και σε πόσα τα κατάφερα!!! 

(γιατί τελικά ο  πιο δύσκολος είναι ο ίδιος μου ο εαυτός για να τον πείσω ....)

Πόση μα πόση δουλειά και πίεση είχα 

(έλειπαν και δυο συνάδελφοι,  οπότε το έργο  και το άγχος των υπολοίπων απλά... πολλαπλασιάστηκε!).

 Θα ήθελα να σας πω για το πως αρπάχτηκα με  έναν "αερόσακο" και απορρόφησε πολλούς κραδασμούς....(δικαίως και αδίκως...)

Θα ήθελα να σας πω για εκείνα τα νεύρα που με έπιασαν τα τελευταία 15 λεπτά πριν πάρω το...καπελάκι μου και δρόοοομο!!!

Σήμερα τους τρόμαξα στ' αλήθεια .... δεν τους έχω συνηθίσει σε σκηνικά.  Πολλοί μου λένε ότι είμαι πολύ ήρεμη (φαινομενικά, μην γελιέστε! χεχεχε) και πολύ χαμηλών τόνων... και είναι τόσο περίεργο θέαμα ένα "σαμιαμίδι" που συνηθίζει να χαμογελάει και να λειτουργεί εκείνο σαν αερόσακος στους άλλους,  να το βλέπεις να έχει γυαλίσει το μάτι του και να κοπανάει ότι βρίσκει μπροστά του και να πηγαίνει πέρα-δώθε και να λέει "κάνε στην άκρη γιατί θα την πληρώσεις εσύ!!!" στον συνάδελφο που συνήθως της την λέει πρώτος..... να ρωτάνε"τι έπαθες? είσαι καλά?"

και τους κοίταζα χωρίς να τους βλέπω!!! Τέτοιο θόλωμα, μιλάμε!!! 

Θυμάμαι που είπα σε κάποιον  "ούτε το μισό από ό,τι νιώθω δεν βλέπεις μπροστά σου αυτή τη στιγμή !!!!" και με κοίταζε αποσβολωμένος!!!! 

Που να με δει στα καλύτερά μου......

Και αυτό που με λύσσαγε ήταν που ήθελα να τα κάνω όλα κόλαση και δεν μου επιτρεπόταν!!!!!! 

 Δεν μου επιτρεπόταν να ξεσπάσω όπως και όσο ήθελα....

Τι τραγελαφικό, Θεέ μου!!! Θεέ μου!!!!!!!!

Τώρα που το βλέπω πιο ψύχραιμα το πράμα ...έχουν περάσει και κάτι ώρες, θα πρέπει να ήμουν μέχρι και αστεία!!! ένα αστείο θέαμα!!!

 Στην πραγματικότητα κανείς δεν νοιάζεται.... 

(που είσαι μικρό μου ροζ αγγελάκι να με νιώσεις?.....)!!!! 

Απλά, αγχώνονται που τους αλλάζεις τα δεδομένα, την συνήθεια.....

 "Μη μου τους κύκλους τάρατε...".... Μάλλον για "αξιοθέατο" με περνούσαν...

Μπορεί να ακούγομαι "πικρή" αυτή τη στιγμή...... Συγχωρέστε με!!!

 Είπαμε!  Αν ευχηθώ με όλη μου την ψυχή να πάει κακό, ψυχρό κι ανάποδο 

αυτό  το Σαβ/κο, ίσως να φτιάξει μαγικά αυτή τη φορά! χιχιχι......  :ο)))

Για την ώρα ακόμη και η μικρή  νεράιδα στο γραφείο μου, μου γύρισε την πλάτη! 

Δηλώνει κι αυτή μια άρνηση......

Γιατί άραγε.....?

Θα την ρωτήσω τη Δευτέρα που θα την ξαναδώ....   ;ο)

-------------------------------------------------------------------------------------

Και τώρα που ...ξαστέρωσα λιγάκι ακόμη......

Θα σας πω πως πέρασα το χθεσινό μου απόγευμα! Που ήταν ομολογουμένως ένα από τα καλύτερα του φετινού καλοκαιριού, που πέρασα με τις μικρές μου  και θα το θυμόμαστε για πάντα!

 Χτες λοιπόν   γύρισα ζαβλακωμένη απ΄τη δουλειά, με το κεφάλι κουρκούτι και σκασμένη από τη ζέστη μέσα στα τρένα και με ποδαρόδρομο...

 Έτσι είχα την φαεινή ιδέα να τις πάρω να πάμε για μπανάκι στη θάλασσα!!!

 Η μεγάλη μου κόρη είχε μάθημα στο κολυμβητήριο, μα το παρέκαμψα σκεπτόμενη ότι αντί να κάνει εκείνη μόνο τις βουτιές της και οι αδελφές της να κοιτάζουν από τις κερκίδες  γκρινιάζοντας πότε θα πάνε στη θάλασσα  κι εγώ να αγχώνομαι μην πέσουν από τα κενά των σκαλιών  μιας και δεν κάθονται σε ένα σημείο, αλλά περιφέρονται διαρκώς όση ώρα κρατάει το μάθημα .. (οι μικρομάνες καταλαβαίνουν τι εννοώ...) Χώρια που μας βράζει και τις τρεις ο ήλιος, Εεεε.........

       ...ας πάμε ΚΑΙ οι τέσσερις για μπανάκι να δροσιστούμε και να απολαύσουμε τον Σεπτέμβρη  όπως του πρέπει !! Είχε πει και για βροχούλες το Σ/Κ, οπότε δεν  ήθελα και πολύ εγώ!!!

 Τις βούτηξα και τις τρεις λοιπόν  μαγιουδάκια, κουβαδάκια, ψάθα  πετσετούλες, καφεδάκι η μαμά και ποπ κορν οι μικρές και βουρ για μπλουμ!

 Η αντισυμβατική μαμά, κόντρα στα "πρέπει".... (σιγά την επανάσταση δηλαδή, αλλά η επίδρασή της πάνω μας ήταν πολύ θετική!)

Προορισμός μας το Μαγευτικό Πόρτο-Ράφτη!!!

 Κι εκεί μας περίμενε μια έκπληξη!!!!!

Ας αφήσω όμως τις εικόνες να μιλήσουν (σχεδόν) μόνες τους....

 Γεια σου, όμορφε.....

Καλησπέρα, καλές μου....

  Πάμε να κολυμπήσουμε παρέα?

 Ποπ-κορν κανείς?

  Τι όμορφα να κολυμπάμε παρέα..... 

(μοναδική εμπειρία....πιστέψτε με! αφού δεν μου έπεσε το κινητό μέσα στο νερό....κι αφού δεν το έφαγε για ποπ-κορν, καθ'ότι άσπρο κι αυτό...)

 Ήρθε και βοήθεια...

  Δυο σακουλάκια ποπ-κορν  είναι αυτά!

Με κοιτάς που σε κοιτάω?

                                                 Τους φουσκώσαμε στα ποπ-κορν!!!

   Τελικά οι κύκνοι είναι τεράστιοι από κοντά! 

 Όταν τέντωναν το λαιμό τους έφταναν μέχρι τον ώμο μου!!!

(κοιτάξτε το μέγεθός του σε σχέση με τις μικρές να καταλάβετε τι εννοώ...)

 Μη μου φεύγεις...

  Έχει τόση γαλήνη η θάλασσα σήμερα....

  Τι να συγκριθεί μαζί της??? 

Γαλήνη απαλή σαν αύρα....σαν βάλσαμο στην ψυχή!

Κι αυτός ο κύκνος να με κοιτάζει μέσα στα μάτια ....ευγενικά και θλιμμένα .....  ήταν σαν να ήξερε, σαν να με διάβαζε! τι να σκεφτόταν άραγε? Δεν ξεκολλούσε από κοντά μου....

(σας έδειξα τις μισές από τις φωτο που τράβηξα!!!)

  Και μετά είχε περάσει η ώρα κι έπρεπε να γυρίσουμε.....

  Μα πριν φύγουμε για το σπίτι δεν μπόρεσα να αντισταθώ.....

  Πελώρια  και λαμπερή ξεπρόβαλε  η πανσέληνος πάνω από την υγρή αγκαλιά.....(δεν βοηθάει το κινητό μου, δυστυχώς)

 Και κάπως έτσι "βγήκε " κι αυτό....

 Ένα γαλάζιο διαμαντάκι (αν ήταν αληθινό, θα ήταν πολύ πολύ σπάνιο...)

μερικά μαργαριταράκια (αν ήταν αληθινά θα μπορούσαν να είναι δάκρυα από κάποιο βυθό...)

 Κι ένα λευκό πούπουλο (που αν και αληθινό, θα μπορούσε να είναι από έναν λευκό κύκνο...) 

  "Η ζωή δεν μετριέται από τις ανάσες που παίρνουμε, 

μα από τις  στιγμές που μας κόβουν την ανάσα!!!"

(από τα αγαπημένα μου σλόγκαν  "αναρτημένο" σε μια κουκλίστικη καφετέρια κάπου στη  θρυλική Πατησίων....αμαρτίες μιας άλλης ζωής!"

 Καλό (?)  Σαββατοκύριακο, αγαπημένοι.....

                                                                                Μικρό Βαϊλί.....

ΔΩΡΑΚΙΑ ΚΑΙ......

 Καλησπέρα φιλαράκια μου...
   Σήμερα έχω να σας δείξω τα δωράκια που έχω να στείλω στις τρεις νικήτριες του παιχνιδιού μου!
Δεν θα σας πω ποιο πάει σε ποια φίλη!

Εύχομαι απλώς να τους αρέσουν, να ταιριάζουν με τα γούστα και τα ρουχαλάκια τους και να τα φορέσουν με χαρά!

  με την πρώτη ματιά δείχνουν καλοκαιρινά, μα φοριούνται εύκολα με τζιν όλο το χρόνο!

κολιέ και σκουλαρίκια (ημιδιάφανες τυρκουάζ χάντρες και μεταλλικά στοιχεία)

 βραχιόλι και σκουλαρίκια (κρακελέ χάντρες και χάντρες σποράκια)

κολιέ και σκουλαρίκια (πλεγμένο σε πετονιά με το βελονάκι)

να το και φορεμένο...

Καλοφόρετα ,κορίτσια μου, και πάντα τυχερές!!!

Και τώρα λέω να σας αφήσω.....

Γειααααααα!!!!!!

Τι???

θέλετε κι άλλο???

Εεε....χμ...οκ!!!

Με πείσατε! (δεν δυσκολεύτηκα και πολύ,ε???χιχι)

Η ευθύνη δική σας όμως.....

-----------------------------------------------------------------------

Θα σας χαρίσω μιαν ανάμνηση λοιπόν απόψε.....

Μια φορά κι έναν καιρό, ας πούμε....

υπήρχε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι.

Τα έφερε έτσι η μοίρα  και ανταμώσανε  και ερωτεύθηκαν τρελλά και γνωρίστηκαν !

(με αυτή τη σειρά)

Όμως το αγόρι έπρεπε να φύγει σύντομα και  το κορίτσι έμεινε πίσω μόνο του...

Θλιμμένοι και οι δυο γιατί δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς, 

τους τσάκιζε η απόσταση, οι τόσο δύσκολες συνθήκες που είχαν να αντιμετωπίσουν κάθε μέρα...

σε στεριά και θάλασσα,

σκιζόταν  κάθε νύχτα η καρδιά τους   

και κάθε μέρα την μπαλώνανε πάλι...

το φεγγάρι μόνο μετρούσε δάκρυα και όνειρα ...

και περνούσε ο καιρός, οι μήνες, τα χρόνια....

Και έφτασε μια μέρα σαν τη σημερινή!!!

Ξημέρωνε μια 17η Σεπτεμβρίου ακόμα.....

αρκετά χρόνια πριν....

ξεμπάρκαρε για τελευταία φορά...

 η στιγμή που θα συναντιόντουσαν ξανά... μετά από μήνες.....

(αλήθεια πόσοι είχαν περάσει αυτή τη φορά?)

η πόρτα στο αεροδρόμιο άνοιγε-έκλεινε και το αγόρι...πουθενά!!!

τα λεπτά φάνταζαν ώρες...

ο χρόνος , αυτός ο αδυσώπητος εχθρός τους, 

που έτρεχε, όταν ήταν μαζί και σταματούσε, όταν ήταν χώρια...

Αυτός!....είχε σταματήσει ξανά!!!

Και σε ένα άνοιγμα-κλείσιμο ακόμα, τον είδε!!! 

Εκείνος!!! Ξανά!!! Μπροστά της!!!!

 όπως τον είχε ονειρευτεί τόοοσες φορές...

όπως τον είχε αφήσει να της φύγει?όχι!!! όχι!!!

Πιο ώριμος, πιο δυναμικός, πιο μακρυά τα μαλλιά και γένια...

Αγριάνθρωπός? όχι!!! όχι!!!

 Γύρισε ο Οδυσσέας της..... γύρισε ο ναυαγός της.....

γύρισε στην Ιθάκη του ξανά και στην αγκαλιά της!

με μάτια γεμάτα λαχτάρα και καρδιά γεμάτη νοσταλγία....

 και ξαφνικά τίποτα και κανένας δεν μπορούσε να την κρατήσει πια μακρυά του!

 ούτε κατάλαβε αν πήδηξε την μπάρα ή αν φώναζε ο security...

αν υπήρχε κόσμος γύρω της ...

αν έσπαγε τα "πρέπει" για να είναι κοντά του ξανά...

αν όλοι (ακόμα και η οικογένειά του,που την ήξεραν τόσο μα τόσο λίγο)

κοίταζαν το κορίτσι  που πετάχτηκε και τυλίχτηκε 

κι έγινε ένα με το αγόρι...ξανά!!!

Μαζί για πάντα!!!!!!

 Αγάπη μου....

κάτι τέτοιες βραδιές...

σαν την χθεσινή, ξημερώνοντας μια άλλη 17η Σεπτεμβρίου...

μου λείπουν εκείνο το αγόρι  κι εκείνο το κορίτσι.....

Περίεργο,ε?

 Γιατί τώρα πια γυρνάμε στο ίδιο σπίτι....

μα περνάμε τόσες ώρες χώρια ...

και μου λείπεις....

Θέλω να μοιραστώ τόσα μαζί σου και δεν υπάρχει αυτός ο άτιμος ο χρόνος...

Απλά μου λείπεις.......

Αγάπη μου......χρόνια μας πολλά.....

γ'αυτή την μοναδική επέτειό μας...  

Σας είπα ότι θα είναι υπ'ευθύνη σας η ανάγνωση! :οp

Σας καληνυχτώ με ένα επίσης μοναδικό ηλιοβασίλεμα από το τελευταίο μας (μέχρι στιγμής) μπανάκι...

Μπορώ να κρυφτώ τώρα ξανά........

και να ησυχάσω.....

                                                                      Καλό σας βράδυ.....


                                                            Μικρό Βαϊλί,                                                                                                      κουρασμένο πολύ...

ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ!!!

Χαχα!!! Γειααααα!!!!!! ;ο))))))
 Δεν με περιμένατε τόσο γρήγορα πίσω, ε???χεχε!!!

Να'μαι λοιπόν!
 με μια και μοναδική φωτό....
 Την πρώτη φθινοπωρινή μου....

Την τράβηξα σήμερα το πρωί πηγαίνοντας για τη δουλειά...
όσο δεν έχει κίνηση η Αθήνα, μου αρέσει να  κυκλοφορώ με το αμάξι...
 Βασικά και όταν έχει κίνηση μου αρέσει...
 Μάλλον μου αρέσει απλά  να κυκλοφορώ με το αμάξι....
 :οp
Oκ! Δεν λέω άλλαααααααααα!!!!!!

Και ένα από τα αγαπημένα τραγούδια μου και του αγοριού μου (γιατί πάντα ένα αγόρι θα είναι....άσχετα που έχουμε παντρευτεί εδώ και πολλά χρόνια...) για να με συνοδεύει στη διαδρομή!

http://www.youtube.com/watch?v=Wsv72Bg0BF4

    Σας έχει τύχει να ακούτε πολλές φορές το ίδιο τραγούδι?
Μπορώ να ακούσω δεκάδες φορές το ίδιο και το ίδιο.... αρκεί να ταιριάζει με τη διάθεσή μου!

     Αν απορείτε για το νυχάκι, είναι δυο πουλιά που πετούν μαζί μου όλο το καλοκαίρι φέτος.....
 Μια μέρα βγήκαν από την καρδιά μου και ζωγραφίστηκαν στο νύχι μου επάνω και τα έχω παρέα...
 Πετούν ελεύθερα σε έναν καταγάλανο ουρανό!
Έχω και πιο κοντινή φωτό...( όχι απαραίτητα και πιο καθαρή...κινητό είναι αυτό, βλέπετε...μου κάνει νερά!)  Voi la!  :ο)

 Ελάτε να πετάξετε μαζί τους, μαζί μου......   ;ο)

Καλό βράδυ....

Vailie*

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΧΑΝΕΤΑΙ!!! (συμμετοχές και κλήρωση) Β΄ΜΕΡΟΣ

Καλησπέρα σας και πάλι!!! 
Εδώ είμαι κι εγώ...... Ξαναχάθηκα λιγουλάκι....τι να σας λέω τώρα?
Φταίει κι αυτό το καλοκαιράκι που μας ξεμυαλίζει, πολλή δουλειά, άντε να πάρουμε άδεια, άντε να προλάβουμε και όοολα όοοσα ονειρευόμασταν έντεκα μήνες να τα χωρέσουμε σε δυο εβδομάδες (και μαζί και όοσα ονειρεύτηκαν και άλλοι...)....άντε και μη σου τύχουν και μερικές αναποδιές? Αμ, πώς κάνει? (που έλεγε και ο καλός μου ο παππούς...)
Μα σας ρωτάω, πόσα όνειρα κι επιθυμίες  μπορούμε να συμπυκνώσουμε μέσα σε λίγες μέρες? Και άντε και το καταφέραμε, αγγίξανε τις προσδοκίες μας? Είχαμε σύμμαχο αυτούς που θέλαμε να τα μοιραστούμε? 
Ο καθένας ας απαντήσει για το εαυτό του!
Ας μην μακρυγορώ.... (και ας μην σας γειώσω κιόλας...) :οp

 Είναι κι αυτή η ανυπομονησία για την κλήρωση που έπιασε κι εσάς (κάααποτε, γιατί μετά από τόοοσο καιρό είμαι σίγουρη πως απογοητευτήκατε στην αναμονή) :ο(((((
  Εδώ  κατάντησε και για μένα λίιιγο βραχνάς γιατί δεν θεώρησα σωστό να προχωρήσω σε άλλη ανάρτηση και να σας αφήσω στα κρύα του λουτρού.... Πως να μην ανεβάσω όοοολες τις συμμετοχές?
Απλά, με πήραν καπάκι οι... εποχές..... :οp

Συνεχίζω λοιπόοοον!!!!!

Η Σμαραγδο-ρουλίτσα μου με τα μαργαριτάρια της

(http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/2013/01/blog-post_18.htm)

Τι πιο ελπιδοφόρο από ένα μπουμπούκι χιονολούλουδου που τρυπάει το κρύσταλλο του χιονιού για να αντικρίσει τον ήλιο, την ζωή....
(τι σας λέω τώρα, εδώ τέλειωσε και το καλοκαίρι........χιχιχι!!!αν μη τι άλλο, σας δροσίζω ντε!!!)


-Η απίθανη Μισυρλού μου

 (http://misirlouhandmade.blogspot.gr/)

Κλείνω αυτή την 1η ανάρτηση της καινούργιας μου αρχής 

με ευχές για μια δημιουργική συνέχεια 

γεμάτη αισιοδοξία, υγεία και πολλή αγάπη.

- Η ρομαντική και ντροπαλή μου Νικόλ

(http://dimiourgiesstoxeri.blogspot.gr/)

Dum spiro, spero!!! (όσο ζω, ελπίζω)

(και να ήξερες καλή μου, πόσο αγαπώ τα άλογα .... αυτή την ελεύθερη ψυχή τους και το αφήνιασμά τους όταν, άγρια καθώς είναι, προσπαθούν να τα δαμάσουν.....) 

- Το καταπληκτικό Χειρότεχνό μου

  (http://xeirotexno.blogspot.gr)

Άνοιξη σημαίνει χρώμα! και το χρώμα φτιάχνει το κέφι, δίνει ελπίδα!!!!

- Το μελαγχολικό μου φαντασματάκι

  (http://fadomlight.blogspot.gr/)

                                                

                                                   " Άραγε ερωτευμένοι

πριν τη χειραψία;''

Πρωταγωνιστές

δυο περαστικοί

των οποίων τα

βλέμματα συναντήθηκαν

κάπου πρώιμα

μάλλον σε κάποιο

μακρινό

γαλαξία."

Έρωτας δίχως αύριο?

Έρωτας δίχως ελπίδα?

Από την στιγμή που θα υπάρξει, θα έχει την θέση του σε αυτόν τον κόσμο!

- Η γλυκιά και κεφάτη Φραου-Λίτσα μου

 (http://fraulitsasworld.blogspot.gr)

Εδώ σκέφτηκα να σας βάλω τον ατρόμητο χαρταετό που πετάει ψηλά, κόντρα στον βροχερό καιρό,που κινδυνεύει να τον καταστρέψει (αλήθεια, πόση ελπίδα-δύναμη χαρακτήρος- κρύβεται στο κόντρα πέταγμά του?)

μα δεν μπόρεσα να μείνω ασυγκίνητη σε αυτή την φωτό... (στην ελπίδα και το μέλλον της βασανισμένης μας μικρής Ελλάδας....)

                                                    "έτσι κάνουν οι τσολιάδες μαμά!"
 (....παλικαράκι μου!!!-να τον χαίρεστε Φραουλίτσα μου και να τον καμαρώνετε!)

- Η αισιόδοξη και απίστευτη πλέκτρια Χαρά μου

(http://fairyknitting.blogspot.gr/)

Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!

και η Χαρά βρήκε τη λύση πριν απογοητευτεί τελείως!!!

                                     (όχι, που θα μας κάνει καλά ένα κουβάρι νηματάκι...;ο))
                                 

- Η άλλη Χαρά μου που δεν το βάζει κάτω από την όμορφη Ζάκυνθο

(http://kantomagapi.blogspot.gr/2013/03/blog-post_15.html)

"Όταν πηγαίνεις το πρωί στο γραφείο σου μισοκοιμισμένος, ένα σύννεφο σε ...προκαλεί!
-Δες με! Με τι μοιάζω???
 Κι εσύ χαμογελάς αυθόρμητα και ψιθυρίζεις "Σ' αγαπώ!!!"

"Ελπίδα είναι το φαφούτικο χαμόγελο ενός μωρού!

Μέσα από την αθωότητά του βλέπεις τον κόσμο αισιόδοξα και σου ξεπλένει τα δάκρυα που έτρεχαν πριν λίγο..."

"Κάθε καινούργια Ανατολή, Ελπίδα κουβαλάει...."

"όταν κάποιοι "μαγικοί" κρύσταλλοι στο σύμπαν της κοσμοχαλασιάς, μετατρέπουν τις σταγόνες σε θαύμα της φύσης,Ελπίδα είναι!!!

Όλα γύρω μας αν τους δώσουμε λίγο περισσότερη σημασία, Ελπίδα θα μας φωνάξουν!!!"

- Η καλή μου Μεταξία Νικολοπούλου

 **** Εδω έχω ένα μικρό προβληματάκι τελικά που δεν μπόρεσα να λύσω!!!
 Δεν μπόρεσα να την βρω!!!
Αν μπορέσει κάποιος να επικοινωνήσει μαζί της...γιατί είναι μια από τις νικήτριες!!!!

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί την βρήκα την Μεταξία μου,δλδ ήρθε και με βρήκε εκείνη) με το υπέροχο όνομα και τα όμορφα δημιουργήματα!!!!
 Έχει και κάτι για μένα φυλαγμένο από καιρό...

Ένας πίνακας όλος φως και  ελπιδοφόρα χρώματα που ζεσταίνουν την καρδιά με το που τον κοιτάς.....
Ευχαριστώ,καλή μου!!!
Συνέχισε να βγάζεις την ομορφιά της ψυχής σου σε ό,τι κάνεις.... :ο)))))))

-Η φφανταστικήηη Μαρία μου

(http://mytripssonblog.blogspot.gr/2013/03/weekly-moodboard-11.html)

Η ζωή βρίσκει μια χαραμάδα στις αρχαίες πέτρες κι από το τίποτα γεννιέται ξανά.

Κι εκεί που νόμιζες πως ελπίδα δεν υπάρχει, πως αυτές οι πέτρες τίποτα δε θα δώσουν πια, η άνοιξη βρίσκει τρόπο να τους  δώσει πνοή.

Τις στολίζει με πράσινο και κίτρινο. Το κίτρινο υψώνει το κεφάλι να συναντήσει τον ήλιο. Αυτόν που υπόσχεται πάντα την ελπίδα. Αυτόν που φωτίζει και διώχνει τις σκιές.

Αυτόν που ο Ελύτης αναφέρει ως"θηρίο ελπίδας"...στη "Μαρίνα των βράχων".

 "Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας".... ελπίζει...πιστεύει στη δύναμη της ζωής!

"...Όπου μαυρίλα κλώθεται και γνέθεται

    Ήλιοι μικροί γενείτε κι όλο αλέθετε

Σ' ευλογημένη μέρα βγάζει το κακό

    σε δημοσιά πλατιά το στενοσόκακο

Κι είναι στη σκοτεινιά και στην ερήμωση

    όπου ριζώνει κι ευωδιάζει η θύμηση

Ρίζα πικρή μου ρίζα και κρυφή πηγή

    δώσε την περηφάνια πάρε την οργή

Σ' όλα τα σπίτια σ' όλα τα παράθυρα

    δάφνες και κουμαριές και φοινικόκλαρα

Σ' ένα μακρύ τραπέζι κόκκινο κρασί

    νέοι και γέροι κι άντρες ξεμανίκωτοι

Πάρτε μεράκι φλόγα λόγο μάλαμα

    πάρτε μικρό λαγούτο πάρτε μπαγλαμά

Ν' αρχίσει το τραγούδι ν' ανεβεί ο καημός

    να πάρει και να δώσει ο νους κι ο λογισμός

Τι με το «χα» και με το «νο» και με το «νται»

    όλα του κόσμου τ' άδικα     ξε-χά-νο-νται. "

Κι ας μην ξεχνάμε ποτέ, πως σε αυτό "Το Τρελοβάπορο" που μας έλαχε να ζούμε ..."έχουμε στο κατάρτι μας βιγλάτορα

παντοτινό τον "Ήλιο τον Ηλιάτορα"

Τι να πρωτοθαυμάσω στις φωτό της Μαρίας?

τα λουλούδια που σκάνε μύτη στα πιο απίθανα σημεία,ανάμεσα στις πέτρες,δίνουν ζωή σε ό,τι παλιό?

τους αετούς που πετούν αγέρωχα ψηλά σε ελεύθερους ουρανούς?

τον σταυρό που συμβολίζει  την Ανατολή κι Ελπίδα του απλοϊκού και δύσκολου κόσμου μας?

- Η γλυκιά Μπάρμπυ μου

 (http://kerinapoiimata.blogspot.gr/)

Ένας φάρος πόση Ελπίδα δίνει!!!! να φωτίζει τον δρόμο των καραβιών και να οδηγεί!

 Μα ο συγκεκριμμένος όμως φάρος επετέλεσε κι ένα άλλο έργο!

 Είναι  κουμπαράς και μαζί με δεκάδες άλλους ταξίδεψε στην Πάτρα και έγινε αληθινός Φάρος Ελπίδας για κάποιες ψυχούλες.... Μια ακόμη κίνηση των Ελληνίδων Μπλόγγερς!!!

(για όσους αγνοούν ή απλά κατακρίνουν ή απαξιούν στη δύναμη  ΜΑΣ!!!)

- Η "αγρίως απίθανη" Μέλισσα-λι

 (http://melissalli.blogspot.gr)

(επιτρέψτε μου να βάλω αυτή τη φωτό από την υπέροχη ανάρτησή της...)
Η ζουζουνιάρικη μελισσούλα μου έτυχε να μην κάνει ανάρτηση καθόλου Φεβρουάριο και ΄Μαρτιο που έτρεχε η πρόσκλησή μου. Είχε αφήσει όμως σχόλιο και τελικά αποδείχτηκε πολύ εμπνευσμένη μια άλλη ανάρτηση της που είχε ακριβώς αυτό το θέμα "η ελπίδα που δεν χάνεται!" δεν μπορούσα λοιπόν να παραβλέψω ένα ποίημα και κάποιες υπέροχες φωτο αφιερωμένες ειδικά για την περίσταση!
Άλλωστε, μου θυμίζει τοοοσο πολύ εμένα αυτό όλο που περιγράφει που διαβάζοντάς το,  πλημμύρισαν τα μάτια μου δάκρυα...... (ελπίδας...υποθέτω!) ;ο)
 Παρακαλώ πηγαίνετε να διαβάσετε την ανάρτησή της ατόφια!  Και αφεθείτε στο πέταγμα ενός ανήσυχου μικρού φτερού, που τελικά ίσως να μην ανήκει πουθενά, μα έχει όλο τον κόσμο δικό του!!!

- Η παιχνιδιάρα και πολυπράγμων μαϊμουδίτσα μου

 (http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/2013/03/blog-post.htm)

Επειδή η αγαπημένη τρελλο-μαϊμουδίτσα έχει αποτρέψει την αντιγραφή από το μπλογκ της (και μεταξύ μας,πολύ καλά κάνει!!! μην βρεθεί προ εκπλήξεων ,όπως άλλες φίλες μπλόγγερς) θα σας παραπέμψω στην συγκεκριμμένη ανάρτηση της "καλώς ήλθες, Μάρτη!" 
Αν με ρωτάγατε ποια φωτό λάτρεψα από εκεί μέσα, θα σας έλεγα αυτή με το κοριτσάκι που φυσάει τον "κλέφτη", μοιράζοντας μικρές φτερωτές ελπίδες σε όλη τη Πλάση! Ελπίδες για νέα αρχή... Ελπίδες για νέα ζωη...

 - Η αγαπημένη  και με φοβερό ταλέντο Κρίστα μου

 (http://christamavropoulou.blogspot.gr/2013/03/hyazinthen-hyacinths-2013.html)

                                              Η ελπίδα της εγκυμοσύνης! Της Νέας Ζωής!
             ...με ένα υπέροχο αγαλματίδιο η πολυτάλαντη Κρίστα στόλισε με λουλούδια την γλυκιά προσμονή...Τι πιο τρυφερό κι ελπιδοφόρο από μια μανούλα που αγκαλιάζει τρυφερά την κοιλίτσα της και ξέρει ότι μοιράζεται κάθε της στιγμή με αυτή τη νέα ζωούλα μέσα της!
(ζητώ συγγνώμη από κάποιους μπαμπάδες που έχουν φερθεί καλύτερα και από μάνες στα παιδιά τους... ίσως θα έπρεπε να μπορούσαν να νιώσουν τη "μητρότητα",  γιατί την αξίζουν, μα ο Θεός τα κανόνισε αλλιώς!.)


- Η πάντα αισιόδοξη και με την τοοοόσο θετική της σκέψη Κατερίνα μου

 (positive-thinking-greece.blogspot.gr)

 Μπαίνοντας στο μπλογκ της Κατερίνας θα βρεθείτε μπροστά σε μια πληθώρα από όμορφα στιχάκια, τρυφερές κουβεντούλες και υπέροχες ιδέες για να έχετε τουλάχιστον έναν λόγο να χαμογελάτε κάθε μέρα!!!
 Η καθημερινότητα του καθενός μας είναι τόσο δύσκολη όσο μπορεί να αντέξει!!!
 Πιστέψτε με!!!!Δεν μπορούμε να καταλάβουμε, έχοντας ο καθένας τα καθημερινά δύσκολα προβλήματά του, πόσο πιο δύσκολα έχει να αντιμετωπίσει ο διπλανός του. Μα Εκείνος ξέρει και δίνει στον καθένα μας, όσα μπορεί να αντέξει!
 Βέβαια, εμείς βάζουμε μπροστά το ξεροκεφαλάκι μας και τον εγωισμούλη μας συχνά- πυκνά και Τον δυσκολεύουμε να μας βοηθήσει, μα τότε καλά να πάθουμε που παιδευόμαστε.... (μια εκδοχή- μια κοσμοθεωρία...)
 Έτσι λοιπόν κι εγώ, όταν "σκουραίνει" πολύ το τοπίο της καθημερινότητάς μου, πάω μια βολτίτσα από την μικρή αγωνίστρια Κατερίνα μου (κι ας περνάω σαν σκιά) και παίρνω τη δόση μου!
 Θα σας χαρίσω ένα από τα αγαπημένα μου γνωμικά της!

         "Μ'αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθειά από την πληγή του!"

Κι αυτό από μόνο του για μένα λέει πολλά....... Είναι η ελπίδα από μόνο του!!!
 ...όσα και να σου τύχουν στη ζωή, όσα και να ζήσεις, όσο και να πληγωθείς τελικά, όταν μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να δεις την ανάγκη του άλλου, να σταθείς δίπλα του ξεχνώντας τον εαυτό σου και τις δικές σου πληγές, τότε μιλάμε για καθαρή ελπίδα στη ζωή! Μιλάμε για καθαρή αγάπη!!! Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου όσους στάθηκαν δίπλα μου  και όσους συνεχίζουν...

 Και η αγάπη είναι μια ξεκάθαρη έννοια με πολλές μορφές, μα μία ουσία!


- Το τρυφερό και ρομαντικό Μωβάκι μου

   (http://kosmimatoneiro.blogspot.gr/)

 Αυτή η επιλογή μου θα σας φανεί ίσως λίγο περίεργη...  (τι πρωτότυπο με εμένα που μπλέξατε! :οp)

Καταρχήν να σας συστήσω την υπέροχη Ρίτα!!!
Πρόκειται για την μία από τις γατο-φίλες της αγαπημένης μου και ταλαντούχας "purpleleath", κατά κόσμον Μαρία και κατ'εμέ "Μωβάκι"! Το τσάκισα, ε??? χιχιχι!!!
 Ο λόγος που επέλεξα αυτή την φωτό από όσες είχαν τα μοναδικά χειροποίητα κοσμήματά της, που θα μπορούσαν να φανερώνουν την χαρά της αναγέννησης (άρα και της ελπίδας) με τα φωτεινά χρώματά τους, ήταν για το απίστευτο και τόοοσο nirvana υφάκι του γατιού!!!(κι επειδή κάποτε,που είχα τον χρόνο, έτσι μαχμουρλού και ναζιάρα ήμουν κι εγώ, όταν έβρισκα του ήλιου τα χάδια...)
 Μα πως να μην λιάζεται μακαρίως στον πρώτο ανοιξιάτικο ήλιο μετά από ένα μουντό και γκρι χειμώνα? Από μακρυά φωνάζει αυτό το μουτράκι ...."αααχ!!! θεϊκή απόλαυση οι πρώτες ανοιξιάτικες ζεστές ηλιαχτίδες!! Υπάρχει ελπίδα ακόμη.......νιαρ!νιαρ!....."
 εε?εεεε??? δεν συμφωνείτε??? ;ο))))))

- Η ξωτικένια και απίστευτη δημιουργός Μυρσίνη μου

 (http://mirsiniscreations.blogspot.gr)

Στον νεραιδόκοσμο υπάρχει μία μάσκα η οποία συμβολίζει την εσωτερική μας αλήθεια !!
και η Μυρσίνη έφτιαξε ένα νεραϊδένιο κολιέ με την μάσκα της Αλήθειας!

"το πρόσωπό σου δέν είναι η Αλήθεια σου. Μερικές φορές τα πρόσωπα χρειάζεται να κρύβονται έτσι ώστε να φανεί η Αλήθεια. Ή, μερικές φορές χρειάζεται να κάνεις μιά ρωγμή στη συνείδησή σου, μία στιγμή συνειδητοποίησης !!"
    Μια μικρή ρωγμή ελπίδας στην καρδιά και το μαγικό φως της θα φωτίσει κάθε θλίψη που μαυρίζει και πονάει μέχρι βαθειά!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Κι εδώ τελείωσαν  αγαπημένοι μου οι συμμετοχές στην "Ελπίδα που δεν χάνεται"!
 Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά για τον κόπο που κάνατε και την τεράααααστια υπομονή σας και να συμμετάσχετε και να περιμένετε και να διαβάσετε  τις δυο τελευταίες τεράστιες αναρτήσεις μου....

Να υπενθυμίσω μια ακόμη φορά ότι το χρονικό διάστημα που πήρα τα σχόλια σας- συμμετοχές ήταν από 22 Φεβρουαρίου έως και 31 Μαρτίου (με την παρατασούλα που δεν σας είπα ότι σας έδωσα....ξανά συγγνώμη)
 Επίσης, θα ήθελα να ζητήσω ένα μεγάλο συγγνώμη από όσους μπλόγγερς μου άφησαν μετά από αυτήν την ημερομηνία σχόλιο, μα  είχα ήδη κάνει την κλήρωση με τα πιτσιρικάκια μου και δεν ήθελα να επαναλάβω την διαδικασία. Θα ήταν άδικο για κάποιους γιατί είχα ήδη τις τρεις νικήτριες... ελπίζω να με καταλαβαίνετε...

 Και σειρά έχει η πολυπόθητη κλήρωσηηηηη!!!!!!! τταταταρατααααμμμμμ!!!! (τα ταμπούρλα του βασιλιά ήταν για την ανακοίνωση....μην ανησυχείτε!)

 Στις 31 Μαρτίου λοιπόν το βράδυ ..... 

...αριθμήθηκαν όλα τα σχόλια (33 στον αριθμό) 

...μπήκαν στο μικρό γυάλινο βαζάκι και τρία χεράκια ανέλαβαν να τα ανακατέψουν 

....και να αναδείξουν τις τρεις νικήτριες!!!!!

Πρόκειται για τις :

   * Νο.7 =  Σοφούλα (http://heaven-sofia.blogspot.com/)

* Νο.25 = Μεταξία Νικολοπούλου (χωρίς μπλογκ?)

* Νο.26 = Μαρία (http://mytripssonblog.blogspot.gr/2013/03/weekly-moodboard-11.html)

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΥΧΕΡΕΣ, ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΜΟΥ!!!

Θα παρακαλούσα τις νικήτριες του παιχνιδιού να μου στείλουν τα στοιχεία τους  στο μέηλ μου 

bokovai77@gmail.com

για να μπορέσω να τους στείλω τα δωράκια τους!

Θα εκμεταλλευτώ λιιιιγο ακόμα την καλοσύνη και την υπομονή σας να σας δείξω στην επόμενη αναρτησούλα μου (που υπόσχομαι ότι δεν θα είναι τα Χριστούγεννα!!!!!!) τα δωράκια σας, γιατί κοντεύω να το ξημερώσω απόψε!

 Nα σας ευχηθώ μια ήρεμη και όμορφη Κυριακή με τις οικογένειές σας
 και όλους όσους αγαπάτε κι έχετε κοντά σας είτε νοερά είτε πραγματικά!

 Εγώ πάω για ύπνο.....Αγκαλίτσα κανείς????

(φωτο από το ίντερνετ,δεν θυμάμαι από που,είναι και 05:30πμ) 

Ελάτε.....προλαβαίνετε........
λίγο πριν ξεκινήσει η νέα μέρα.....

(φωτο από την βεράντα μας...)

Αγαπημένοι μου, θέλω να ξέρετε κάτι ακόμα!
 Αυτό το παιχνίδι που βγήκε τόσο αυθόρμητα σε εκείνη την ανάρτηση τον Φεβρουάριο  ήταν μια εσωτερική ανάγκη μου και πράγματι έψαχνα μια άκρη και μια αχτίδα φωτός!

  Δεν μπορείτε να ξέρετε πόσα έχω περάσει τους τελευταίους μήνες (από εσωτερικές και εξωτερικές  μάχες  και αναζητήσεις, από ένταξη αλλά και απώλεια ανθρώπων που σήμαναν πολλά στη ζωή μου, μέχρι νοσοκομεία με αρρώστιες και φάτσα-κάρτα αντιμετώπιση του ίδιου του θανάτου για εμένα και δικούς μου ανθρώπους, στιγμές περίεργες, εντάσεις απίστευτες... και ανακάλυψα (?)πόσο τεράστια όρια αντοχής έχει η ανθρώπινη ψυχή! Υπήρξαν  και χαρές και γλέντια και όμορφες, τρυφερές, ζεστές και πλούσιες στιγμές και πολλά άλλα που δεν χρειάζεται να τα αναλύσω περισσότερο).

 Το σημαντικό είναι που ανταποκριθήκατε στην ανάγκη της ψυχής μου και γιαυτό 

σας ευγνωμονώ, αλήθεια....

 Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ανθρώπινης φύσης που επέλεξε ο Θεός για τον Άνθρωπο... 


 Σας φιλώ......(και θα είμαι πάντα κάπου εδώ...)


Μικρό Vailie*   :οp



Υ.γ.: Συγγνώμη για την άτσαλη αισθητικά ανάρτησή μου. Επειδή έπαιρνα τα κομμάτια από τα μπλογκς σας δεν μπορούσα να τα επεξεργαστώ αναλόγως για να υπάρχει ομοιομορφία. 
 Έτσι υπάρχουν χρωματικές διαφορές ή στις γραμματοσειρές, κλπ. Μείνετε σε αυτά που έχει να σας δώσει κάθε φίλος που άφησε το χνάρι του στην ψυχή μου, παρακαλώ! ;ο)))