Αυτή η βροχερή μέρα χρειάζεται λίγο χρώμα!!!

Καλησπέρα σε όλους!!!!! :ο))))))

  Thunder-storm περιγράψανε για σήμερα τον καιρό και ήταν όντως στις πολύ κακές του...

 Μα εμάς δεν μας πτοεί τίποτα!!!

Οδεύουμε προς την Άνοιξη είτε το θέλουμε είτε όχι...

(μην ξεχνάτε ότι τον Χειμώνα τον αγαπώ πλύ-πλυυυ!!!!)

Κι αν μας κάνει αυτά τα "σκωτσέζικα" ντους...

μια παλιόκαιρο, μια καλόκαιρο, ε, δεν πειράζει!

Κοντεύει να βγει ο Φλεβαράκος, είναι και κουτσός...

Μετά...κοντά-σιμά τα Γιάννενα! χιχι!!!

Γι'αυτό κι εγώ δεν μπόρεσα να αντισταθώ 

ναι, ναι, το παραδέχομαι! το έκανα πάλι το σφάλμα...

Μόλις την είδα να μου χαμογελάει τοόοοσο γλυκά,

θέλησα να την κάνω δικιά μου!

και την έκανα....

(Άλλωστε ξέρετε την αδυναμία μου στα λουλούδια πια..)

Ιδού!!!

Μια  ορχιδέα με λουλουδάκια σαν ζαχαρωτά,

που όμως θυμίζει  κάτι από τις γιαπωνέζικες κερασιές-ροδακινιές.

 Δεν έχει ένα κλωνάκι,αλλά πολλά και είναι σαν δεντράκι!

 Ελπίζω να κρατήσει πολλά χρόνια!

 Η τελευταία είχε κρατήσει 3,5 χρόνια.

Έχω ένα μεγάαααλο  ευχαριστώ 

για την αγαπημένη μου Κάτια και το stars & icicles

Φέτος διέκρινε την επιθυμία μου (να συμμετέχω)

και την αδυναμία μου (να συμμετέχω, επίσης)

και πήρε την πρωτοβουλία...

Κι εδώ σας έχω την νέα μικρή κι αγαπημένη μου

στολισμένη με ένα νέο κασκολάκι που φτιάχνω αυτόν τον καιρό!

Σε αγαπημένα χρωματάκια και ασημοκλωστή!

Ξέρετε επίσης πόσο μου αρέσει να πλέκω!

Για μένα είναι ένα είδος "ψυχοθεραπείας"...

Βέβαια, δεν μπορώ να σταματήσω το μυαλό μου να δουλεύει,

μα είναι χαλαρωτικό πολύ και βοηθάει όταν είμαι σε υπερένταση!

Παράλληλα, μπορώ να κάνω κι άλλα πράγματα,

όπως το να βλέπω μια ταινία (αυτά τα κασκόλ πλέκονται και στο σκοτάδι),

να κουτουλάω από τη νύστα και να κλείνουν τα μάτια μου

 κι εγώ ακόμα να πλέκω!!!(αυτό το λένε και μαζοχισμό...χιχι!)

και γενικά να κάνω όσα μπορούν να γίνουν χωρίς χέρια! :οp

Επίσης, είναι κάτι δημιουργικό και συνήθως υπάρχει ένα όμορφο αποτέλεσμα!

Σας αρέσουν τα χρώματά του? Της ορχιδέας μου πάρα πολύ! ;ο)

Σας έχω και άλλα νέα!!!!

Όσοι έχετε διαβάσει περσινές μου αναρτήσεις, 

θα ξέρετε ότι ο Φεβρουάριος είναι ένας μήνας αρκετά εορταστικός για την οικογένεια μου.

Έτσι λοιπόν, είχαμε δωράκια...

(μεγαλώνει η συλλογή μου με τα ξωτικούλια μου!!χιχι!)

Είχαμε γενέθλια.....

Είχαμε ΚΑΙ πάρτυ!!!

(τρελλά ντοκουμέντα,σας λέω....)

Στην πραγματικότητα,

ήταν ένας πολύ δύσκολος μήνας μέχρι στιγμής....

Άλλωστε, γι'αυτό έχω χαθεί ξανά από την μπλογκογειτονίτσα...

 Μου έχετε λείψει πολύ και περνάω σαν τον κλέφτη από τα σπιτάκια σας.

Ούτε μυρωδιά δεν παίρνετε...χιχιχι!!!


-----------------------------------------------------------

Όμως, δεν θα σας αφήσω με άσχημες εντυπώσεις...
Πώς θα μπορούσε άλλωστε ένα κορίτσι που κυνηγάει ουράνια τόξα
 να είναι απαισιόδοξο? 

Έχω ένα μικρό κομμάτι του Παραδείσου στο σπίτι μου φυλαγμένο...

Βρέθηκε μπροστά μου χωρίς να το περιμένω...
 Ήμουν με το αυτοκίνητο...σε ένα τυχαίο δρομάκι...
σταμάτησα κι ένα μικρό αγόρι μου άπλωσε το χεράκι του....
κρατούσε λίγα μπλε λουλουδάκια και με κοίταξε στα μάτια...

"Αυτά είναι για σένα!", μου είπε κι εγώ τα πήρα χωρίς δεύτερη σκέψη...
Δεν έχει σημασία το αντίτιμο...
Εγώ κρατούσα στα χέρια μου
 ένα μικρό κομμάτι του ουρανού εκείνη τη στιγμή!!!
 Χάθηκα σε αναμνήσεις  παιδικές
και δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου...
τόσα που κρύψανε το αγόρι...

 Κι έμεινα με τα λουλούδια μου στα χέρια.....
Ένα μπουκετάκι... σταφυλάκια του κούκου (μούσκαρι) και ανεμώνες βελούδινες, ντροπαλές...

Τόσο εκτυφλωτικό χρώμα που νομίζεις ότι θα το αγγίξεις και θα το νιώσεις!Πόσο τέλεια και σοφά τα έχει φτιάξει ο Δημιουργός μας..... 



Τι κι αν κρεμάστηκε ο ουρανός να ενωθεί με την θάλασσα σήμερα?
Τι κι αν η Πάρνηθα έχει τυλιχτεί σε ένα μπαμπακένιο πάπλωμα ,
που το ζηλεύουν όλοι οι άστεγοι του λεκανοπεδίου? 
Τι κι αν η διάθεσή μας πήγε ασορτί σήμερα με την σκοτεινιά και τη μαυρίλα?
Τι κι αν αντί να ξημερώνει νύχτωνε περισσότερο 
και αν στο "ντάλα" μεσημέρι τρέχανε ακόμη και τα μάτια μας βροχή?
 Τι κι αν πεταχτήκαμε άπειρες φορές 
από τα αστραπόβροντα και τους κεραυνούς, 
καθώς χάλαγε ο κόσμος και πλημμύριζαν τα πάντα?

 Όλα συμβαίνουν για κάποιο ΚΑΛΟ σκοπό!!!

Να το θυμάστε, αγαπημένοι μου!
 Γιατί όλοι μας περνάμε μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μας,
κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει...
 Ας είμαστε όμως ευτυχείς 
και ας νιώθουμε ευλογημένοι για όσα μας συμβαίνουν ως τώρα!

 Και ξέρετε ένα μυστικό?
Αν φυλάξουμε λίγη ελπίδα στην καρδιά μας 
κι ένα μικρό χαμόγελο στην άκρη των χειλιών μας  
(ακόμη κι όταν όλα φαίνονται δύσκολα και ανυπέρβλητα)
...τότε....τότε.... ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ!!!
 Αχτίδες θα φωτίσουν σιγά-σιγά τα σκοτάδια μας 
και όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν!
προς το καλύτερο!!!
 Αλήθεια!!!!

Τιι? Τιιι?Δεν με πιστεύετε?
Πάμε στοίχημα? Σας προκαλώ!!!! 

 Εγώ έχω αποδείξεις γι'αυτό που λέω...
Κοιτάξτε!!!

Κοιτάξτε πόσα αγκαθάκια....
Πόσος πόνος
 μπορεί να προκληθεί από κάτι τόσο μικρό και φαινομενικά άκακο?
 δείχνει χνουδωτό και απαλό, μα αν πλησιάσεις το χεράκι σου.....την πάτησες!!!
 Κοιτάξτε όμως καλύτερα...
 ανάμεσα στα δεκάδες αγκαθάκια, υπάρχουν ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ!!!
Πόσα πραγματάκια-αγκαθάκια μπαίνουν στα δάχτυλα της καρδιάς μας κάθε μέρα ακούσια συνήθως και πόσο μας πονάνε τελικά?


 Τίποτα κακό δεν συμβαίνει χωρίς να γίνεται και κάτι καλό αντάμα...

Κι εγώ ΕΔΩ  σας προκαλώ!!!!
 Δείτε το σαν παιχνίδι ή δείτε το στα σοβαρά!
Εμένα μου φτάνει να αναρτήσετε
 μια φωτογραφία, ένα ποιηματάκι, μια ιστοριούλα, 
μια ...κατασκευή αν θέλετε (ζωγραφιά ή ό,τι άλλο)
 που να δείχνει αυτή την ελπίδα που δεν χάνεται!!!

Πάρτε την φωτό με το κακτάκι μου...
είναι φρέσκια, σημερινή και κόντρα σε αυτή τη δύσκολη 
για άλλη μια φορά Παρασκευή μου/μας... 
(μερικές φορές αναρωτιέμαι τι φοβάμαι περισσότερο
 τις Παρασκευές που ξεκινάνε το Σαβ/κο-θες να είναι όλα τέλεια 
και καταλήγουν όλα τέλεια χάλια! 
ή τις Κυριακές που ξεκινάνε την εβδομάδα-ρουτίνα και ρομποτική καθημερινότητα...)
 Βάλτε το κακτάκι στο μπάνερ σας και αφήστε μου ένα μήνυμα-σχόλιο
 για να έρθω να πάρω την απόδειξη της ελπίδας σας!!!
 Ως τις 25 Μαρτίου θα περιμένω....και μετά θα έχει κλήρωση και δωράκι!!!!( θα σας το δείξω σε επόμενη ανάρτηση...)

Έχετε τα φιλιά μου και μια μεγάλη αγκαλιά γεμάτη αγάπη και τρυφεράδα!!!
Και, για να μην με ψάχνετε, σας λέω ότι 
θα συνεχίσω να περνώ σαν σκιά  από τα σπιτάκια σας 
αθόρυβα και σιωπηλά θα σας χαμογελώ και θα χαίρομαι ή θα συμπάσχω  μαζί σας...


;ο)
Μικρό Βαϊλί που σας αγαπά πλυ-πλυυυυυ!!!!!

                                                                                         vailie*