Γεια και χαρά στην όμορφη γειτονίτσα μας!
Μεσιάζει αύριο η εβδομάδα κιόλας!
Πότε πρόλαβε?
Οι μέρες πετάνε σαν πουλιά και σύντομα θα είναι πια καλοκαίρι!!!
Μην σας ξεγελά ο καιρός... Μην στεναχωριέστε που έχει ακόμη δροσούλες!
Σε λίγες μέρες θα αναζητούμε σταγόνες υγρασίας! ;ο)
Σας έχω ένα καταπληκτικό επιδόρπιο ή πρωϊνό ή δεκατιανό ή... ό,τι θέλετε τελοσπάντων! Είναι γλυκό, υγιεινό, ελαφρύ, με λίγες θερμίδες και..... κοιτάξτε πως χύνεται η σοκολάτα του.....!!!!!!
Λοιπόν, παίρνουμε 2 φέτες ψωμί του τόστ. Στην μία αλείφουμε μαρμελάδα της αρεσκείας μας (εγώ συνήθως βάζω μαρμελάδα πορτοκάλι της μαμάς μου ή φράουλα που έφτιαξα φέτος λίγη) .
Μετά, τοποθετούμε 2-3 ράβδους σοκολάτα υγείας ή κομματάκια κουβερτούρας και κλείνουμε με την άλλη φέτα ψωμιού. Για 3-4 λεπτάκια στην τοστιέρα να λιώσει η σοκολάτα και.....κόλαση!!!
Είναι απίστευτη η αίσθηση της λιωμένης σοκολάτας στο στόμα...με το που βυθίζεις τα δόντια στο ζεστό ψωμάκι...νιώθεις να χύνεται από παντού η αγαπημένη γεύση που ξετρελλαίνει!
Και μετά, απλά κλείνεις τα μάτια και απολαμβάνεις αργά...αργά΄...αργά.......
Καλέεε, που πάτεεε??? Τρέχετε για την κουζίνα?
Εεεε!!!! Έχει κι άλλο!!!
Αντέ καλά, πάτε να φτιάξετε το τοστάκι σας και ελάτε να συνεχίσω....
....................... Ήρθατε? Α, μπράβο! Εσείς τρώτε κι εγώ γράφω!
Συνεχίζω!
Λοιπόν, που είχαμε μείνει?....Α,ναι!
'Εχω κι άλλο με σοκολάτα. Το Σάββατο γιόρταζε η Συνεσούλα μας!
Ναι, η κόρη μου, η μεσαία, με το περίεργο όνομα. Αν πάτε στον σύνδεσμο που έχει το όνομα της θα βρείτε κι άλλα στοιχεία!
Η αδυναμία της είναι τα πάντα, μα δεν ήταν δυνατόν να φτιάξω πάλι πάντα στην γιορτή, όπως τον Φλεβάρη στα γενέθλια της.
Άλλη μια αγάπη της μεγάλη είναι τα δελφίνια κι έτσι το θέμα της τούρτας της στράφηκε προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο χρόνος ελάχιστος γιατί αποφασίσαμε την τελευταία στιγμή να κάνουμε Σάββατο βραδάκι το πάρτυ και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που το μενού περιελάμβανε πίτσα μέχρι τελικής πτώσεως!!! χαχαχα!
Η τούρτα έτοιμη από ζαχαροπλαστείο της περιοχής μας , αλλά μας έλειπε ο στολισμός!
Από καιρό είχα φτιάξει με πολυμερικό πηλό (fimo, cernit) ένα γαλάζιο δελφινάκι και δεν είχα καμιά ιδέα τι να το κάνω! Ούτε το είχα ψήσει καν , για να σκληρύνει.
Η Συνεσία, όπως πάντα, ήθελε την μαμά και το παιδάκι, οπότε το δελφινάκι χρειαζόταν επειγόντως μαμά! Συμφωνήσαμε ότι θα τα πάρει στα παιχνίδια της να παίζει μετά το πάρτυ.
μέχρι να αρχίσουν να ψήνονται στο φούρνο κάτι λουκανικο-τυροπιτάκια, έπλασα την δελφινομαμά. Τα έβαλα και τα δυο σε ένα ταψάκι και τσουπ! στο φούρνο κι αυτάα!
Έλα όμως που πάνω στην ώρα ήρθαν οι πίτσες (4x4!!!) και ο φούρνος είχε αρκετή κάψα...
Τα δελφινάκια, από γαλάζιο και λιλά, έγιναν...προς το σοκολατί ένα πράμα......
Ευτυχώς η τούρτα που είχε διαλέξει το ζουζουνόπαιδο ήταν ....σοκολατένιαααα!!!!!(τι άλλο?)
Και.....τα-τα-νταααα!!!!
Τελικά δεν φαίνονται τόσο άσχημα, ε? Και τα κύματα σοκολάτας...έδεσαν με το θέμα! Ούτε παραγγελία να τα είχα!
Και τώρα σας έχω το καλύτερο! Δυο μπλε λίμνες.... που όταν θέλουν πολύ κάτι πλημμυρίζουν στο λεπτό και τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι!!! (που τά'χει έτοιμα το παλιόπαιδο?)
Σε ηλικία μόλις 5 μηνών....
Το φατσουλίνι μου! Το Συνεσοπουλάκι μου! Η πασχαλίτσα και το μικρό μου πάντα!
Ναιαι! Αυτή η σουσουράδα!!!
Με τις διαφορετικές κάλτσες "πάντα" το βράδυ του Σαββάτου, στο πάρτυ της! Τρώγοντας την τούρτα της ξαπλωμένη στο πάτωμα! Και με το ένα χέρι κατακόκκινο από τις σφραγίδες που είχε πατήσει!αχαχαχα!
Τίνος είναι αυτό το ξωτικό? Από που το έσκασε?
Και απορώ...γιατί μου μοιάζει τόοσο πολύ στην ψυχοσύνθεση και στο τρόπο που είναι οργανωμένη η σκέψη και το μυαλό της (σε πλήρη αταξία και μονίμως "αλλού") ...απορώ γιατί εγώ δεν θυμάμαι τη μαμά μου να με φωνάζει τόσο όσο εγώ την κόρη μου?
Είναι το παιδί μου που με βγάζει εκτός ορίων και έχω νιώσει ότι παθαίνω εγκεφαλικό! Κρόσσια σας λέω, κρόσσια μου τα κάνει τα νεύρα.... αυτό το γλυκοκόριτσο με τα χεράκια που τα πειράζουν όλα και όλο ατυχήματα είναι, ακόμη και όταν θέλει να βοηθήσει! Τζάμπα περάσαμε 12 μέρες στο Παίδων όταν έριξε πάνω της καυτό νερό?... Που τρώει τούμπα στο ίσωμα και όταν νυστάζει κουτουλάει στο κάσωμα της πόρτας πηγαίνοντας στο δωμάτιο της! Που έχει πέσει από την καρέκλα της γιατί την πήρε ο ύπνος! Που δεν περπατάει, μα χοροπηδάει διαρκώς σαν βατραχάκι ή σαν κουνέλι μέσα κι έξω από το σπίτι! Που σαν ακούσει μουσική, παρατάει ότι κι αν κάνει, πάει ανοίγει στη δια πασών το ράδιο και απαιτεί να χορέψω μαζί της ή σαβουριάζει τις αδερφές της για να τις κάνει να χορέψουν!
Τόσο allegra και vivace... να είναι καλά το ψυχουλάκι μας! Γιατί σαν γελάει...γελάει όλος ο κόσμος γύρω μου!(εκτός από όταν γελάει κοροϊδευτικα την ώρα που την μαλώνω...που είσαι super-nanny να μου πεις τι να κάνω με το βρωμόπαιδο μου???)
και όταν ξαπλώνει στο κρεβατάκι της τυλίγει τα χεράκια της γύρω μου και λέει γλυκά "σάγαπώ πολύ μαμά μου!!!" και όλος ο κόσμος γίνεται ουράνια τόξα και γαλάζια συννεφάκια και μια κούνια σε ανθοστόλιστο λιβάδι.....
Η γιαγιάκα μας λέει μια ευχή: "Παναγιά μου και Χριστέ μου, χάριστο μας!"
Να μας το χαρίσουν, να το χορτάσουμε, να το χαρούμε!
Για ολα τα παιδιά του κόσμου!
Σας δίνω αυτή την ευχή! Η Παναγια και ο Χριστός μας να σας τα χαρίζουν! Και όσες κοπέλες θα ήθελαν να γίνουν μανούλες, να έχουν Πίστη! Ξέρει ο θεός! Και θα έρθει στην κατάλληλη ώρα το ποθούμενο!
Σας φιλώ γλυκά....
Καλή σας μέρα! Καλή σας νύχτα......
*Vailie*
